Ο Δρόμος για το Ελ Ντοράντο (2000)
.jpg)
The Road to El Dorado (2000)"Ο Δρόμος για το Ελ Ντοράντο"
★★★★★★☆☆☆☆
Στην Ισπανία του 16ου αιώνα, δύο μικροαπατεώνες φίλοι, ο πρακτικός Τούλιο και ο παρορμητικός Μιγκέλ, κερδίζουν σε ένα παιχνίδι με ζάρια, έναν χάρτη που οδηγεί στη μυθική χρυσή πόλη Ελ Ντοράντο της Νότιας Αμερικής. Όταν κατηγορούνται από τους συμπαίχτες τους για απάτη, διαφεύγουν με ένα καράβι και καταλήγουν στην Αμερική, όπου ανακαλύπτουν τη χρυσή πόλη. Εκεί, ο ιερέας της φυλής εσφαλμένα τους αναγνωρίζει ως τους θεούς που προέβλεψε μια αρχαία προφητεία. Η μόνη που αντιλαμβάνεται την αλήθεια είναι η ιθαγενής Τσελ, η οποία προτείνει στον Τούλιο και τον Μιγκέλ μια συμφωνία. (89 λεπτά) (Ηλικία: 8+)
Σκηνοθεσία: Έρικ Μπίμπο Μπέργκερον, Γουίλ Φιν
Ηθοποιοί: Κέβιν Κλάιν, Κένεθ Μπράνα, Ρόζι Περέζ, Αρμάν Ασάντε, Έντουαρντ Τζέιμς Όλμος
Η παραγωγή της ταινίας Ο Δρόμος για το Ελ Ντοράντο (2000) διήρκεσε σχεδόν έξι χρόνια, ξεκινώντας ως δράμα εποχής με στόχο τους ενήλικες. Όμως, στην πορεία το στούντιο άλλαξε κατεύθυνση, επιθυμώντας να απευθυνθεί στο παιδικό κοινό. Για τον λόγο αυτό μετρίασε τα πιο ώριμα θέματα, πρόσθεσε πολύχρωμα, ειδυλλιακά σκηνικά και διασκεδαστική μουσική επένδυση. Για το soundtrack συνεργάστηκαν οι Έλτον Τζον, Τιμ Ράις, Χανς Ζίμμερ και Τζον Πάουελ. Οι τρεις πρώτοι εκ των οποίων είχαν δημιουργήσει μαζί και το soundtrack της ταινίας της Disney, Ο Βασιλιάς των Λιονταριών (1994).
Αν και αρχικά οι δύο ήρωες προσπαθούν να εκμεταλλευτούν τους κατοίκους της πόλης του χρυσού, σύντομα εκτιμούν την καλοσύνη και την αγάπη που τους προσφέρουν. Ο πιο αυθόρμητος και ευαίσθητος Μιγκέλ, ενδιαφέρεται να γνωρίσει την πόλη και τους κατοίκους της. Επίσης, εμποδίζει ενεργά τις προσπάθειες του ιερέα να θυσιάσει όσους δεν υποκύπτουν στη θέλησή του. Ο πιο πρακτικός και φιλόδοξος Τούλιο, αρχικά παραμένει αμετακίνητος στον υλιστικό του στόχο. Όμως, τελικά συνειδητοποιεί και εκείνος πως η φιλία και οι ανθρώπινες ζωές είναι πιο πολύτιμες από τον χρυσό.
Συνδυάζοντας στοιχεία των Μάγιας, των Αζτέκων και των Ίνκας, η ταινία παρέχει μια γενική αίσθηση της ζωής των προ-ισπανικών πολιτισμών της Βόρειας και Νότιας Αμερικής. Επιπλέον, η ιστορία καταδεικνύει τις βίαιες προθέσεις των Ευρωπαίων κατακτητών. Ταυτόχρονα, αγγίζει το θέμα της ανάγκης διαχωρισμού εκκλησίας και κράτους, παρουσιάζοντας έναν φανατικό θρησκευτικό ηγέτη που απαιτεί αναμφισβήτητη συμμόρφωση σε απαρχαιωμένες “ιερές” γραφές, με τις οποίες προσπαθεί να επιβληθεί στη φυλή και στον κοσμικό αρχηγό της.
Η ιθαγενής Τσελ, ο μοναδικός γυναικείος χαρακτήρας στην ταινία με διάλογο, είναι υπερβολικά σεξουαλικοποιημένη και αισθησιακή. Επίσης, σημειώνεται ένας άμεσος υπαινιγμός πως η Τσελ και ο Τούλιο είχαν κάποια επαφή σεξουαλικής φύσης. Παράλληλα, η κεντρική πλοκή, δυστυχώς, διαιωνίζει το στερεότυπο του "Λευκού Σωτήρα". Τα βίαια περιστατικά περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων ξιφομαχίες, την απειλή ανθρωποθυσιών και ένα επιθετικό υπερφυσικό πλάσμα με τη μορφή γιγάντιου ιαγουάρου.
Δίδυμες Ταινίες
Ο Δρόμος για το Ελ Ντοράντο παρουσιάζει πολλά κοινά στοιχεία με την ταινία Ο Αυτοκράτορας Έχει Κέφια (2000) της Disney Animation, η οποία κυκλοφόρησε 8 μήνες αργότερα. Η παραγωγή και των δύο ταινιών είχε ξεκινήσει σχεδόν ταυτόχρονα το 1994. Και οι δύο μουσικές κωμωδίες του είδους "buddy comedy" αφηγούνται περιπέτειες που εκτυλίσσονται στον μεσοαμερικανικό πολιτισμό.
Αυτή δεν ήταν ούτε η πρώτη, ούτε η τελευταία φορά που τα στούντιο της DreamWorks, της Disney και της θυγατρικής της, της Pixar, κυκλοφόρησαν παρόμοιες ταινίες με λίγους μήνες διαφορά.
Δύο χρόνια νωρίτερα, η DreamWorks Animation είχε κυκλοφορήσει Τα Μυρμήγκια (1998) μόλις 6 εβδομάδες νωρίτερα από Τα Ζουζούνια (1998) της Pixar. Και οι δύο ιστορίες επικεντρώνονταν σε δύο μυρμήγκια εργάτες με αντισυμβατικές ιδέες, τα οποία ερωτεύονται τις πριγκίπισσες τους και σώζουν τις αποικίες τους.
Το 2003, η DreamWorks κυκλοφόρησε το Σεβάχ: Ο Θρύλος των Επτά Θαλασσών (2003), το οποίο όπως και Ο Πλανήτης των Θησαυρών (2002) της Disney ήταν μία παραδοσιακά σχεδιασμένη στο χέρι περιπέτεια φαντασία με θέμα της τους πειρατές.
Επίσης, το 2004, κυκλοφόρησε το CGI Ο Καρχαριομάχος (2004) της DreamWorks, το οποίο όπως και το επίσης CGI Ψάχνοντας τον Νέμο (2003) της Pixar, αφηγούνταν μια υποβρύχια περιπέτεια με χαρακτήρες αγγελόψαρα, μέδουσες, θαλάσσιες χελώνες, αλλά και έναν χορτοφάγο καρχαρία.