Ο Κούμπο και οι Δυο Χορδές (2016)
Kubo and the Two Strings (2016)Τα καλλιτεχνικά στοιχεία της ταινίας Ο Κούμπο και οι Δυο Χορδές (2016)
Το Κούμπο είναι ένα αξιοθαύμαστο καλλιτεχνικό και τεχνικό επίτευγμα. Η εκφραστικότητα των χαρακτήρων, η κομψότητα των αντικειμένων και η αφθονία των συναρπαστικών σκηνικών του ήταν ότι πιο φιλόδοξο είχε επιχειρηθεί ποτέ με την τεχνική του stop-motion. Η ταινία ταξιδεύει τους ήρωες και τους θεατές σε ένα πλήθος διαφορετικών τοποθεσιών, από μια σπηλιά στην κορυφή ενός παραθαλάσσιου γκρεμού σε ένα γραφικό χωριουδάκι, και από εκεί σε μια αχανή χιονισμένη γη, σε ένα μυστηριώδες υπόγειο σπήλαιο, σε μια απέραντη λίμνη με έναν αλλόκοτο ατμοσφαιρικό υποβρύχιο κόσμο και σε ένα ονειρικό ουράνιο βασίλειο.
Η έμπνευση των εκθαμβωτικών οπτικών πηγάζει τόσο από παραδοσιακές ιαπωνικές τέχνες και τεχνικές όσο και από την ανεξάντλητη φαντασία των δημιουργών. Η άψογη εκτέλεσή τους στάθηκε δυνατή χάρη στον συνδυασμό καθιερωμένων μεθόδων stop-motion animation με τεχνολογίες αιχμής, και φυσικά από την εμπειρία και το αφάνταστα κοπιαστικό έργο των εκατοντάδων καλλιτεχνών που εργάστηκαν κατά τη διάρκεια της πενταετούς παραγωγής. Μάλιστα, τα οπτικά εφέ της ταινίας έλαβαν και αυτά μία υποψηφιότητα για βραβείο Όσκαρ. Το Κούμπο είναι μόλις η δεύτερη από τις τρεις συνολικά ταινίες κινουμένων σχεδίων που έχουν λάβει ποτέ αυτή τη διάκριση, ανάμεσα στις Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης (1993) και Ο Βασιλιάς των Λιονταριών (2019).
Από την ίδρυσή της, η Laika επέκτεινε τις δυνατότητες του παραδοσιακού stop-motion animation με σύγχρονες τεχνολογίες, όπως τη δημιουργία φόντου και εφέ με CGI. Ιδιαίτερα για το Κούμπο, χρησιμοποιώντας την πιο προηγμένη τεχνολογία τρισδιάστατης εκτύπωσης, οι δημιουργοί εφοδίασαν τους χαρακτήρες με ένα εκπληκτικό φάσμα εκφράσεων. Για την ταινία, το στούντιο παρήγαγε συνολικά 64.000 πρόσωπα, όταν συνήθως μια ταινία stop-motion χρησιμοποιεί κατά μέσο όρο 800.
Η μαγευτική ορχηστρική επένδυση του Ντάριο Μαριανέλι αναδεικνύει περαιτέρω τα καταιγιστικά συναισθήματα και τη δράση. Η μουσική, πλούσια σε Ιαπωνικές επιρροές και φανταστικά στοιχεία, θεμελιώνει την εποχή, τον πολιτισμό και την παραμυθένια ατμόσφαιρα.
Τα θέματα
Αναμφισβήτητα, το Κούμπο είναι μία από τις καλύτερες οικογενειακές ταινίες που έχουν δημιουργηθεί ποτέ. Αυτό δεν οφείλεται μόνο στα εκπληκτικά τεχνικά του στοιχεία, αλλά και στον ουσιαστικό συνδυασμό τους με την εξίσου περίπλοκη, επική και περίτεχνη ιστορία. Το σενάριο των Μαρκ Χάιμς και Κρις Μπάτλερ είναι ένας περιπετειώδης, συγκινητικός και βαθυστόχαστος ύμνος στην οικογενειακή αγάπη. Η ιστορία εξισορροπεί την αγωνία με το έξυπνο χιούμορ, την τραγωδία με την αισιοδοξία, και τις συναρπαστικές σκηνές φαντασίας με ήρεμες στιγμές. Ταυτόχρονα, εξερευνά ώριμα θέματα, όπως ο θάνατος, η απώλεια και η δύναμη των αναμνήσεων.
Πρότυπα και σχέσεις
Η αναζήτηση των επιμέρους κομματιών που συνθέτουν τη μαγική πανοπλία είναι μόνο ένα τέχνασμα με σκοπό την εξέλιξη της πλοκής και την ανάπτυξη των σχέσεων μεταξύ των τριών κεντρικών χαρακτήρων. Ο δεσμός του Κούμπο, της Μαϊμούς και του πολεμιστή Σκαθάρι βαθαίνει όλο και περισσότερο καθώς προχωρούν στην αποστολή τους. Οι σχέσεις τους εξελίσσονται και αποκαλύπτονται μέσα από κωμικές διενέξεις και από την αυτοθυσία του ενός για τον άλλο. Και οι τρεις ήρωες είναι εξαιρετικά πρότυπα με μεγάλο συναισθηματικό βάθος. Αυτό το βάθος δεν θα μπορούσε να γίνει αντιληπτό σε αυτόν τον βαθμό, χωρίς τις άνευ προηγουμένου αληθοφανείς εκφράσεις και κινήσεις των μαριονετών.
Όμως, ο δυνατός αντίκτυπος του συναισθηματικού ταξιδιού των χαρακτήρων οφείλεται, επίσης, και στις δυνατές και ζεστές ερμηνείες των ηθοποιών. Ο νεαρός Αρτ Πάρκινσον εμφυσά στον Κούμπο τρυφερότητα και αποφασιστικότητα, ενώ η Σαρλίζ Θερόν στη Μαϊμού επιβλητικότητα και στοργή. Παράλληλα, η πρόσχαρη και διαχυτική ερμηνεία του Μάθιου ΜακΚόναχι ως Σκαθάρι διασκεδάζει και ελαφραίνει τις συναισθηματικές και αγωνιώδεις στιγμές.
Η τελευταία πράξη
Τα συναισθήματα αυξάνουν με γεωμετρική πρόοδο μέχρι το τέλος. Τα τελευταία λεπτά, όπου αποκαλύπτεται πλέον και το νόημα του τίτλου, προσφέρεται μία σκηνή που δύσκολα να μην φέρει δάκρυα στα μάτια. Επίσης λυρική, απρόβλεπτη, συγκινητική και αξιοθαύμαστη είναι η λύση της ιστορίας που προσφέρει απλόχερα ο Κούμπο και μαζί του μια ομάδα απλών ανθρώπων. Η ταινία αφήνει τον θεατή με πολλά, έντονα και ετερόκλητα συναισθήματα, και με μια βαθιά αντίληψη της δύναμης που κρύβουν η συγχώρεση, η αποδοχή και η κοινότητα.