Κόραλαϊν: Το Σπίτι στην Ομίχλη (2009)
.jpg "Κόραλαϊν: Το Σπίτι στην Ομίχλη (2009)")
Coraline (2009)"Το Σπίτι στην Ομίχλη"
★★★★★★★★☆☆
Η Κόραλαϊν μετακομίζει με τους γονείς της στο ισόγειο ενός παλιού σπιτιού και γνωρίζεται με τους εκκεντρικούς γείτονες· τις ηλικιωμένες ηθοποιούς του υπογείου, τον εκπαιδευτή ποντικιών του 1ου ορόφου, τον αμήχανο εγγονό της ιδιοκτήτριας και έναν αδέσποτο γάτο. Καθώς οι γονείς της δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν μαζί της, η Κόραλαϊν εξερευνά το σπίτι. Εκεί ανακαλύπτει μια μικρή πόρτα που οδηγεί σε έναν παράλληλο κόσμο, σχεδόν πανομοιότυπο με τον δικό της, όπου όμως όλα δείχνουν πιο συναρπαστικά και οι άνθρωποι, αν και έχουν κουμπιά αντί για μάτια, πιο φιλικοί και ενδιαφέροντες. (100 λεπτά) (Ηλικία: 10+)
Σκηνοθεσία: Χένρι Σέλικ
Ηθοποιοί: Ντακότα Φάνιν, Τέρι Χάτσερ, Κιθ Ντέιβιντ, Ντόουν Φρέντς, Τζένιφερ Σόντερς, Ίαν ΜακΣέιν
Αυτή η πρώτη ταινία της Laika υπήρξε ενδεικτική και των επόμενων πολυβραβευμένων παραγωγών της. Από την ίδρυσή του το 2005, το αμερικανικό στούντιο δημιουργεί ιδιόρρυθμες, ασυνήθιστες, ατμοσφαιρικές, συχνά τρομακτικές και θεματικά απαιτητικές οικογενειακές περιπέτειες φαντασίας. Εξίσου ασυνήθιστος και απαιτητικός είναι και ο τρόπος με τον οποίο τις παράγει, καθώς συνδυάζει τεχνικές παραδοσιακού stop-motion animation με σύγχρονες τεχνολογίες, όπως CGI και 3D printing.
Το Κόραλαϊν: Το Σπίτι στην Ομίχλη (2009) ακολούθησαν οι επίσης σκοτεινές αλλά πιο κωμικές ParaNorman, μια Μεταφυσική Ιστορία (2012) και Τα Τερατοκουτάκια (2014), η αριστουργηματική Ο Κούμπο και οι Δυο Χορδές (2016) και η πιο ανάλαφρη Ο Ευγενικός Κύριος Λινκ (2019). Οι πέντε αυτές stop-motion ταινίες του στούντιο έχουν λάβει συνολικά πάνω από 300 σημαντικές διακρίσεις. Ανάμεσά τους και από μία υποψηφιότητα η κάθε μία για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων.
Το Κόραλαϊν βασίζεται στο πολυβραβευμένο ομώνυμο μυθιστόρημα σκοτεινής φαντασίας του Νιλ Γκέιμαν. Πίσω από το σενάριο, την παραγωγή και τη σκηνοθεσία βρίσκεται ο Χένρι Σέλικ, ο σκηνοθέτης των επίσης σκοτεινών stop-motion ταινιών Χριστουγεννιάτικος Εφιάλτης (1993) και Ο Τζίμης και το ΓιγαντοΡοδάκινο (1996) της Disney.
Από κάθε άποψη, από την ευφάνταστη ιστορία και τη δημιουργία των χαρακτήρων και των σκηνικών, μέχρι τη γοητευτικά απόκοσμη μουσική επένδυση του Γάλλου συνθέτη Μπρουνό Κουλέ και τα επιμέρους τεχνικά κομμάτια της παραγωγής, πρόκειται για ένα πρωτόγνωρο και εξαιρετικό καλλιτεχνικό επίτευγμα. Ωστόσο, σε αυτή την πρώτη τους προσπάθεια, οι δημιουργοί προσπάθησαν με υπερβάλλοντα ζήλο να αποδείξουν την τεχνική τους επιδεξιότητα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα κάποιες εκτεταμένες σκηνές να βασίζονται ιδιαίτερα στον οπτικό εντυπωσιασμό και τελικά να αποσπούν από την πλοκή.
Ο Άλλος Κόσμος, παρά την έντονη χρωματική του παλέτα, τους αλλόκοτους χαρακτήρες, τα υπερφυσικά φαινόμενα και τις καλοστημένες ακολουθίες δράσης δεν κατορθώνει να καθηλώσει όσο ο γκρίζος και συνηθισμένος πραγματικός κόσμος, ο οποίος υπερτερεί σε ατμόσφαιρα, σε πλοκή και σε ενδιαφέροντες χαρακτήρες.
Με τις ανατριχιαστικές εικόνες της, τα υπερφυσικά πλάσματα και την αγωνία, ταινία δεν είναι κατάλληλη για τα μικρότερα παιδιά. Ωστόσο, ενθουσιάζει τα μεγαλύτερα, τα οποία θα απολαύσουν το σασπένς και την ιστορία χωρίς να τρομάξουν ιδιαίτερα. Επίσης, υπάρχουν διάφορα κωμικά στοιχεία που ελαφραίνουν τη συνολική διάθεση. Ωστόσο αυτό που καθησυχάζει τα παιδιά πάνω από όλα είναι χαρακτήρας της Κόραλαϊν. Αν και η ηρωίδα έχει ρεαλιστικές αδυναμίες, είναι γενναία και αρκετά επινοητική ώστε να βρει τρόπο να ξεπεράσει τις δύσκολες καταστάσεις. Εκτός του θάρρους και της επινοητικότητας, η ταινία μεταδίδει και σημαντικά μηνύματα για τη ζωή και την οικογένεια.
Η σκοτεινή ατμόσφαιρα της ταινίας είναι εμφανής από τα πρώτα δευτερόλεπτα και γίνεται όλο και πιο απειλητική καθώς εκτυλίσσεται η ιστορία. Κατά τη διάρκεια των τίτλων αρχής, υπό την απόκοσμη μα ταυτόχρονα και παιχνιδιάρικη μουσική επένδυση, μία υφασμάτινη κούκλα ίπταται μέχρι τα χέρια ενός αλλόκοτου πλάσματος, από το οποίο βλέπουμε μόνο τα μεταλλικά του άκρα καθώς ξηλώνει την κούκλα και την ξαναδημιουργεί περίτεχνα στη μορφή της Κόραλαϊν.
Αμέσως μετά γνωρίζουμε τον "πραγματικό" κόσμο, ο οποίος έχει έναν δυσοίωνο αέρα. Η αίσθηση αυτή εντείνεται όταν η Κόραλαϊν επισκέπτεται το εναλλακτικό σύμπαν. Εκεί, συναντά την «Άλλη Μητέρα», τον «Άλλο Πατέρα» και τους «Άλλους Γείτονες».
.
Spoiler Alert (Αποκαλύπτονται σημαντικά στοιχεία της πλοκής)
Αν και είναι προφανές ότι η «Άλλη Μητέρα» είναι επικίνδυνη, κυρίως από τον τρόπο που ελέγχει και "προσαρμόζει" τους υπόλοιπους κατοίκους του Άλλου Κόσμου, η Κόραλαϊν, γοητευμένη τους διασκεδαστικούς και ταλαντούχους χαρακτήρες και ιδίως από την προσοχή με την οποία την περιβάλλουν, συνεχίζει να επισκέπτεται τη μυστηριώδη διάσταση. Όταν όμως οι Άλλοι Γονείς της προτείνουν να αντικαταστήσει τα μάτια της με κουμπιά ώστε να μείνει μαζί τους για πάντα, η Κόραλαϊν αρνείται και τότε η Άλλη Μητέρα αποκαλύπτει τον πραγματικό, τερατώδη εαυτό της. Από εκεί και ύστερα, η αίσθηση απειλής αντικαθίσταται με έντονη αγωνία, δράση και καταδιώξεις, ενώ εμφανίζονται και φαντάσματα, θλιμμένα μα φιλικά.