Οι Περιπέτειες του Τότορο (1988)
Η ταινία αφηγείται τις μικρές, συνηθισμένες και ταυτόχρονα πολύτιμες περιπέτειες δύο αξιαγάπητων αδελφών. Τα δυο νεαρά κορίτσια βρίσκουν χαρά και ελπίδα στη φύση, καθώς η αγαπημένη τους μητέρα βρίσκεται στο νοσοκομείο. Η ιστορία τους αποτυπώνει με ζεστασιά το πνεύμα, τον ενθουσιασμό και την αθωότητα της παιδικής ηλικίας. Ταυτόχρονα, προτείνει πως η καθημερινότητα των παιδιών μπορεί να εξελιχθεί σε μια συναρπαστική περιπέτεια μέσα από την εξερεύνηση του κόσμου, τις μικρές τους ανακαλύψεις και τη φαντασία.
Τα λεπτά δραματικά στοιχεία της πλοκής δίνονται με ευαισθησία, ενώ η ατμόσφαιρα διατηρείται ευχάριστη και δροσερή. Η ταινία ελεύθερη από βίαια στοιχεία και ανταγωνιστές, παρουσιάζει μόνο κάποιες μικρές, παιδικές συγκρούσεις, ενώ συνοδεύει τις σύντομες αγωνιώδεις στιγμές με ελπιδοφόρα οπτικά σύμβολα και αισιόδοξη μουσική.
Πίσω από την απλή ιστορία, τους χαριτωμένους χαρακτήρες και την ασυγκράτητη παιδική ενέργεια, παρουσιάζονται τα γνώριμα, σημαντικά θέματα των έργων του Μιγιαζάκι. Και σε αυτό το έργο του, ο μεγάλος Ιάπωνας δημιουργός αναφέρεται στη σχέση της ανθρωπότητας με το περιβάλλον, στις θεραπευτικές δυνάμεις της φύσης, στην ενδυνάμωση των γυναικών και στον σεβασμό στην παράδοση.
Τα καλλιτεχνικά στοιχεία
Σχεδιαστικά, η τρυφερή ιστορία αποτυπώνεται με ζωηρές νερομπογιές, με πλούσιες λεπτομέρειες, ασυνήθιστες οπτικές γωνίες και με μια ιδιαίτερη έμφαση στη φυσική αναπαράσταση του φωτός και των σκιών. Η Ιαπωνική επαρχιακή καθημερινότητα των κοριτσιών και οι μαγικές τους περιπέτειες εκτυλίσσονται μέσα σε όμορφα και γαλήνια τοπία. Η οθόνη γεμίζει με ατελείωτα πράσινα χωράφια, επαρχιακούς δρόμους, ορυζώνες, παραδοσιακά σπίτια, αρχαίους ναούς και ένα μαγευτικό και φιλόξενο δάσος με τεράστια δέντρα που καλύπτονται από βρύα.
Ο σχεδιασμός και η κίνηση των δύο νεαρών ηρωίδων τους προσδίδουν χάρη και μια αφοπλιστική παιδικότητα που ταιριάζει με την προσωπικότητα, την αθωότητα και την περιέργειά τους για τον κόσμο. Στη γοητεία των δύο παιδιών συντελούν και οι υπέροχες φωνητικές ερμηνείες τόσο της πρωτότυπης ιαπωνικής έκδοσης, όσο και της αγγλικής μεταγλώττισης της από την Disney το 2006.
Η γλυκιά και παιχνιδιάρικη διάθεση της ταινίας εκφράζεται και από το μελωδικό, χαρούμενο και συγκινητικό σκορ του συνθέτη Τζο Χισαΐσι. Τα ελκυστικά και κεφάτα εμβληματικά τραγούδια των τίτλων αρχής και τέλους αποτελούν ύμνους στην παιδικότητα και στη φύση, ενώ τα απαλά, ευαίσθητα ορχηστρικά κομμάτια εκπέμπουν μια ονειρική ποιότητα.
Οι χαρακτήρες και τα μηνύματα
Η μικρότερη αδελφή, η τετράχρονη Μέι (Mei), είναι ένα γλυκό κορίτσι γεμάτο ενέργεια και φαντασία. Καθώς η μεγαλύτερη αδελφή της, η Σάσκε (Satsuki), λείπει στο σχολείο και ο καθηγητής πατέρας τους είναι απασχολημένος με τα γραπτά του, εκείνη βγαίνει μόνη της να εξερευνήσει τον κήπο του σπιτιού τους. Εκεί, ανακαλύπτει δύο μικρά και χαριτωμένα μαγικά πλάσματα, τα οποία ακολουθεί με ενθουσιασμό βαθιά μέσα στο δάσος. Πέφτοντας μέσα από μια τρύπα ανάμεσα στις ρίζες ενός γιγάντιου καμφορόδεντρου, προσγειώνεται στη μυστική φωλιά του γιγάντιου Τότορο και έτσι ξεκινά η υπέροχη φιλία τους.
Αν και η Μέι είναι ένα γενναίο και χαρούμενο παιδί, υπάρχουν στιγμές που η απουσία της μητέρας της την τρομάζει και την απελπίζει. Στο πλάι της βρίσκεται ο στοργικός και υποστηρικτικός, αν και κάποιες φορές αφηρημένος, πατέρας της και η Σάσκε, την οποία η Μέι θαυμάζει, μιμείται και αγαπάει πολύ.
Η έξυπνη και ευγενική Σάσκε, αν και η ίδια είναι ένα πολύ νεαρό κορίτσι, εξαιτίας της μακρόχρονης παραμονής της μητέρας της στο νοσοκομείο, αναγκάζεται να αναλάβει αρκετές ευθύνες, τις οποίες αντιμετωπίζει με προθυμία και ωριμότητα. Ταυτόχρονα με τα μαθήματά της, τις δουλειές του σπιτιού και τη φροντίδα της μικρής της αδελφής, η Σάσκε διατηρεί τη διάθεση της για παιχνίδι και εξερεύνηση, καθώς και την παιδική της φαντασία και αθωότητα. Προς στο τέλος της ταινίας, η Σάσκε αποκαλύπτει ότι αισθάνεται άγχος και ανησυχεί για τη μητέρας της, προσφέροντας μία εξήγηση για τον περιστασιακό εκνευρισμό της με την δικαιολογημένα παιδική επιπολαιότητα της Μέι.
Οι δυνατές οικογενειακές σχέσεις, το ενδιαφέρον της κοινότητας και ο λιτός, φυσικός τρόπος ζωής, επιτρέπουν στα δύο παιδιά να γνωρίσουν με ασφάλεια τον κόσμο τους, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση, ανεξαρτησία, κουράγιο, σεβασμό και εκτίμηση για την φύση και για καθετί καλό.