Ο Γάτος Επιστρέφει (2002)

Ο Γάτος Επιστρέφει (2002)

  
Neko no Ongaeshi (2002)
"Ο Γάτος Επιστρέφει" - "The Cat Returns"
★★★★★★★★☆☆
Όταν η έφηβη Χάρου σώζει τη ζωή ενός γάτου, του Λουν, ανακαλύπτει ότι μπορεί να επικοινωνεί με τις γάτες. Ως ένδειξη ευγνωμοσύνης, ο πατέρας του Λουν και Βασιλιάς των Γατών της στέλνει δώρα και επιμένει να επισκεφτεί η Χάρου το βασίλειό του και να γίνει σύζυγος του γιου του. Προσπαθώντας να ξεφύγει από την κατάσταση, το κορίτσι οδηγείται στο Γραφείο Γατών που απαρτίζεται από ένα γκρινιάρη μα καλόκαρδο γάτο, τον Μούτα, και από δύο αγάλματα που ζωντανεύουν, τον γοητευτικό γάτο Βαρόνο και το φιλικό κοράκι Τότο. (75 λεπτά) (Ηλικία: 4+)
Σκηνοθεσία: Χιρογιούκι Μορίτα
Ηθοποιοί: (Iαπωνικά) Τσιζούρου Ικεουάκι, Γιοσιχίκο Χακαμάντα, Άκι Μαέντα, Τέτσου Γουατανάμπε, Τετσούρο Τάνμπα, Χιτόμι Σάτο
(Αγγλικά) Αν Χάθαγουεϊ, Κάρι Έλγουις, Πίτερ Μπόιλ, Τζούντι Γκριρ, Τιμ Κάρι, Κρίστεν Μπελ

Η 13η παραγωγή του Studio Ghibli είναι ένα spin-off της τρυφερής ταινίας του Γιοσιφούμι Κόντο Ο Ψίθυρος Της Καρδιάς (1995). Ο Γάτος Επιστρέφει (2002) αντλεί από την προγενέστερη του τους χαρακτήρες του Βαρόνου και του Μούτα, αλλά κατά τα άλλα αφηγείται μία εντελώς διαφορετική και ανεξάρτητη ιστορία. Όπως η προηγούμενη, της οποίας το σενάριο είχε υπογράψει ο ίδιος ο Χαγιάο Μιγιαζάκι, και αυτή η ταινία βασίζεται σε manga της Αόι Χιράγκι. Ο Μιγιαζάκι αν και βρίσκεται πίσω από τη σύλληψη και την οργάνωση αυτού του project, ανέθεσε το σενάριο στη Ρέικο Γιοσίντα. Επίσης, μετά το θάνατο του Κόντο, ο Μιγιαζάκι εμπιστεύτηκε αυτή τη φορά τη σκηνοθεσία στον Χιρογιούκι Μορίτα.

Η ιστορία του νεαρού κοριτσιού που βρίσκεται παγιδευμένο σε έναν μυστηριώδη κόσμο παρά τη θέλησή του, παρουσιάζει κοινά στοιχεία με το βραβευμένο με Όσκαρ, πιο ώριμο και απαιτητικό Ταξίδι στη Χώρα των Θαυμάτων (2001)  που κυκλοφόρησε ένα χρόνο νωρίτερα. Όμως, αυτή η ταινία δεν περιέχει αντίστοιχους αλλόκοτους χαρακτήρες ή εξίσου έντονα σουρεαλιστική διάθεση. Αντίθετα, η γλυκιά περιπέτεια είναι κατάλληλη και για τους νεαρότερους θεατές και συγκαταλέγεται ανάμεσα στις πιο παιδικές ταινίες του στούντιο, μαζί με τις Οι Περιπέτειες του Τότορο (1988), Κίκι: Η Μικρή Μαγισσούλα (1989), Ο Ψίθυρος Της Καρδιάς (1995), Πόνιο (2008) και Ο Μυστικός Κόσμος της Αριέττι (2010).

Το σύντομο άνιμε δεν διαθέτει το αψεγάδιαστο οπτικό στιλ, την κοινωνική κριτική, τη συναισθηματική πολυπλοκότητα ή τα πλούσια θέματα των αριστουργηματικών παραγωγών των συνιδρυτών του Studio Ghibli, Χαγιάο Μιγιαζάκι και Ισάο Τακαχάτα. Ωστόσο, αν κριθεί ανεξάρτητα από το βάρος της κληρονομιάς της, είναι μια ανάλαφρη, όμορφα σχεδιασμένη στο χέρι, απολαυστική οικογενειακή περιπέτεια φαντασίας.

Ενώ το ασπρόμαυρο manga αγγίζει το θέμα του θανάτου και της απώλειας, οι δημιουργοί της ταινίας επέλεξαν να το παραλείψουν και να επικεντρωθούν στην απελευθέρωση του ανθρώπου όταν επιλέγει να είναι πιστός στον εαυτό του. 

Η Χάρου, ένα αδέξιο και ανασφαλές κορίτσι, απογοητεύεται καθώς δεν ταιριάζει με τον σχολικό της περίγυρο. Μέσα από τις νέες της εμπειρίες αναγνωρίζει πως ο κόσμος δεν περιορίζεται στην πεζή καθημερινότητα που γνώριζε. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα τα πράγματα που πριν φάνταζαν μεγάλης σημασίας πλέον να την αφήνουν αδιάφορη. Η Χάρου μαθαίνει να εκτιμά τον εαυτό της και να τον υπερασπίζεται, δηλώνοντας πως «κανείς δεν αποφασίζει το ποια είμαι εκτός από εμένα!». 

Σημειώνονται αρκετές σκηνές καρτουνίστικης βίας. Καταδιώξεις και μάχες με γάτες που πολεμούν με σπαθιά και δόρατα.