Η Μελωδία του Καλοκαιριού (1963)

Η Μελωδία του Καλοκαιριού (1963)

Summer Magic (1963)
  

Summer Magic (1963) 
"Η Μελωδία του Καλοκαιριού" 
★★★★★★☆☆☆☆
Η Μάργκαρετ Κάρεϊ, έχοντας πρόσφατα χάσει τον σύζυγό της, αντιμετωπίζει δύσκολες οικονομικές συνθήκες και μετακομίζει με τα τρία της παιδιά, τη Νάνσι, την Γκίλι και τον Πίτερ, από το πολυτελές σπίτι τους στη Βοστώνη σε ένα παραμελημένο σπίτι σε μια μικρή πόλη του γραφικού Μέιν. Οι κάτοικοι της πόλης υποδέχονται ζεστά την οικογένεια, τα μέλη της οποίας εγκλιματίζονται εύκολα στο νέο τους περιβάλλον, ιδιαίτερα χάρη στη βοήθεια του ευγενικού επιστάτη Ος Πόφαμ. Την ήρεμη ζωή της οικογένειας αναστατώνει η άφιξη της δύστροπης ξαδέλφης Τζούλια και του μυστηριώδη ιδιοκτήτη του σπιτιού. (110 λεπτά) (Ηλικία: 8+)
Σκηνοθεσία: Τζέιμς Νίλσον
Ηθοποιοί: Χέιλι Μιλς, Μπερλ Άιβς, Ντόροθι ΜακΓκουάιρ, Ντέμπορα Γουάλεϊ


Η Μελωδία του Καλοκαιριού (1963) του σκηνοθέτη Τζέιμς Νίλσον είναι ένα χαριτωμένο μιούζικαλ παραγωγής του Γουόλτ Ντίσνεϊ, το οποίο βασίζεται στο μυθιστόρημα του 1911, με τίτλο “Mother Carey’s Chickens” της Αμερικανίδας συγγραφέα Κέιτ Ντάγκλας Γουίγκινς. Η απλή πλοκή διανθίζεται από ρομαντικές υποπλοκές, αθώα αστεία, μικρές περιπέτειες και γλυκές ερμηνείες από ένα καστ γεμάτο διάσημα ονόματα της εποχής.

Η δεκαεξάχρονη Χέιλι Μιλς, στην τέταρτη κατά σειρά ταινία της για τη Disney, έλαβε μία υποψηφιότητα για Χρυσή Σφαίρα για την ερμηνεία της στο ρόλο της πολυμήχανης Νάνσι. Ο αποφασιστικός χαρακτήρας της Νάνσι έχει πολλά κοινά στοιχεία με την αισιόδοξη Πολυάννα (1960) που είχε ερμηνεύσει η Μιλς 3 χρόνια νωρίτερα. Όμως αντίθετα με την Πολυάννα, όπου κύριο θέμα της ιστορίας ήταν η κοινότητα, Η Μελωδία του Καλοκαιριού επικεντρώνεται στην οικογένεια.

Η Ντόροθι ΜακΓκουάιρ πρωταγωνιστεί για τρίτη φορά σε ρόλο μητέρας σε παραγωγή της Disney. Προηγουμένως είχε συμμετάσχει στις ταινίες Ο Φίλος μου κι Εγώ (1957) και Οικογένεια Ελβετών Ροβινσώνων (1960), στην οποία μάλιστα συμπρωταγωνιστής της ήταν ο πατέρας της Χέιλι Μιλς, Τζον Μιλς. Ο ηθοποιός και τραγουδιστής Μπερλ Άιβς κερδίζει τις εντυπώσεις με μια απολαυστικά διασκεδαστική ερμηνεία ως καλόκαρδος και πολυλογάς επιστάτης κύριος Πόφαμ.

Τα νοσταλγικά τραγούδια των Αδελφών Σέρμαν, τα ρομαντικά σκηνικά και τα μελετημένα, πλούσια κοστούμια δημιουργούν μια πειστική και ευχάριστη ατμόσφαιρα της Αμερικανικής επαρχίας του 1900.

Η ιστορία πραγματεύεται επιτυχημένα και με ανάλαφρο τρόπο διαχρονικά θέματα όπως οι ανθρώπινες σχέσεις, η οικογενειακή αγάπη, η καλοσύνη, η βοήθεια και η αξία της αισιοδοξίας. Ταυτόχρονα αναδεικνύει τα πλεονεκτήματα της επαρχιακής ζωής σε σχέση με την αστική. 

Δυστυχώς όμως, επίσης περιέχονται κάποιες ανάρμοστες συμβουλές προς τα κορίτσια για την υιοθέτηση μιας στερεότυπης “θηλυκής” συμπεριφοράς με σκοπό την εξεύρεση συντρόφου και άλλες απαρχαιωμένες απόψεις και συμπεριφορές.