Το Χρονικό της Νάρνια: Το Λιοντάρι, η Μάγισσα και η Ντουλάπα (2005)
.jpg "Το Χρονικό της Νάρνια: Το Λιοντάρι, η Μάγισσα και η Ντουλάπα (2005)")
The Chronicles of Narnia: The Lion, the Witch and the Wardrobe (2005)★★★★★★★☆☆☆
Κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, τέσσερα αδέλφια αφήνουν το σπίτι τους στο Λονδίνο για να ζήσουν προσωρινά στην επαρχία. Μια μέρα, ενώ τα παιδιά παίζουν κρυφτό, η μικρότερη αδελφή μπαίνει σε μια μαγική ντουλάπα και μεταφέρεται στον κόσμο της Νάρνια. Εκεί, ο κόσμος των μυθικών πλασμάτων είναι καλυμμένος με χιόνι εξαιτίας της κατάρας της Λευκής Μάγισσας. Όταν και τα τέσσερα αδέλφια συγκεντρώνονται στη Νάρνια ενώνουν τις δυνάμεις τους με το μαγικό λιοντάρι Άσλαν για να πολεμήσουν τη Μάγισσα. (143 λεπτά.) (Ηλικία: 8+)
Σκηνοθεσία: Άντριου Άνταμσον
Ολόκληρη η σειρά είναι μια αλληγορία της χριστιανικής αφήγησης, όπου ο Άσλαν, σύμφωνα με τον Σι Ες Λιούις, αποτελεί μια υποθετική ενσάρκωση του Ιησού σε έναν μαγικό κόσμο. Κάποια από τα βιβλία αντιστοιχούν ευθέως σε μια ιστορία της βίβλου, όπως στην προκειμένη περίπτωση τη σταύρωση, την ανάσταση και την ανάληψη του Ιησού. Άλλα βιβλία πραγματεύονται κοινές ιδέες αρκετών Αβρααμικών θρησκειών, όπως ο προσηλυτισμός των αλλόθρησκων και η θεϊκή εναπόθεση της κοσμικής εξουσίας στους θρησκευτικούς αρχηγούς. Πέραν όμως των συγκαλυμμένων και φανερών βιβλικών αναφορών, ο Λιούις προσάρτησε και άλλα μυθολογικά στοιχεία. Η ιστορία περιέχει χαρακτήρες και ιδέες από την ελληνική, τη ρωμαϊκή, τη βρετανική και την ιρλανδική μυθολογία.
Ανεξάρτητα από τους συμβολισμούς της, η ταινία διαθέτει μια γοητευτική και συγκινητική πλοκή. Επίσης θετικά στοιχεία είναι η τεχνική της αρτιότητα, η θεαματική δράση, τα ψηφιακά γραφικά, οι συμπαθητικές, ενίοτε θεατρικές, ερμηνείες και τα εντυπωσιακά κοστούμια. Όμως, περιέχει και προβληματικά στοιχεία που πηγάζουν από την ίδια την ιστορία. Κάποια από αυτά να αφορούν παράλογες συμπεριφορές των υπερφυσικών όντων, που ως έκφανση θρησκευτικών πιστεύω πιθανόν να μην προβληματίσουν. Ωστόσο, εξετάζοντάς τα από σεναριακής σκοπιάς δημιουργούν εύλογα ερωτήματα.
Επιπλέον, αρκετές σκηνές αντιτίθενται σε σύγχρονες αντιλήψεις, όπως η προσφορά όπλων στα παιδιά και η επακόλουθη χρήση τους σε μια επική μάχη, από την οποία προωθείται η “δόξα” του πολέμου. Επίσης, εντύπωση προκαλεί η περιήγηση των παιδιών ανάμεσα σε ομιλούντα ζώα ενώ τα ίδια φορούν γούνινα παλτό, αλλά και η ευδιαθεσία τους καθώς κυνηγούν ένα αθώο ελάφι. Η πιο δυσάρεστη σκηνή όμως, είναι εκείνη κατά την οποία ένα ολομόναχο κοριτσάκι συμφωνεί να ακολουθήσει έναν γλυκομίλητο Φαύνο στο σπίτι του. Εκείνος, όταν μπαίνουν στο σπίτι κλειδώνει την πόρτα, κρύβει το κλειδί και ναρκώνει το παιδί.
