Ντάμπο (2019)
Όπως είναι αναμενόμενο από μία συνεργασία της Disney Pictures και του Τιμ Μπάρτον, το αποτέλεσμα είναι τεχνικά κορυφαίο. Ο σκηνοθέτης διασφάλισε το καλλιτεχνικό του όραμα συσπειρώνοντας ορισμένους από τους πιο τακτικούς και πολυβραβευμένους συνεργάτες του, όπως τον σχεδιαστή παραγωγής Ρικ Χέινικς, την ενδυματολόγο Κολίν Άτγουντ και τον συνθέτη Ντάνι Ελφμάν. Αντίστοιχα, επιστράτευσε για άλλη μία φορά τους ηθοποιούς Εύα Γκριν, Μάικλ Κίτον και Ντάνι Ντε Βίτο. Μάλιστα, αυτή είναι η τρίτη ταινία του Τιμ Μπάρτον που ο Ντάνι Ντε Βίτο υποδύεται μέλος τσίρκου, μετά τα Batman Returns (1992) και Big Fish (2003). Επιπλέον, ο Μπάρτον αξιοποίησε επιτυχημένα την τεχνολογία CGI που βρίσκεται στη διάθεση του στούντιο της Disney, για να απεικονίσει εντυπωσιακά ψηφιακά ζώα αντί για αληθινά, παραμένοντας έτσι πιστός στο θέμα της ιστορίας σχετικά με τα δικαιώματα των ζώων.
Η ταινία του 1941 τελείωνε με τον Ντάμπο να ανακαλύπτει την ικανότητά του να πετά και το “ευτυχισμένο τέλος” του να είναι η νεοαποκτηθείσα δημοτικότητα του. Όμως, σε αυτή τη διασκευή αυτό είναι μόνο η αρχή. Μετά από ενδιαφέρουσες τροπές, περιπέτειες και τη συνεργασία ανθρώπων που αναπτύσσουν φιλοζωική συνείδηση, δημιουργείται ένα πραγματικά ευτυχισμένο τέλος για το ελεφαντάκι και τα υπόλοιπα ζώα του τσίρκου.
Στο συνηθισμένο ύφος του Μπάρτον, στο επίκεντρο βρίσκεται ένας διαφορετικός, απομονωμένος, καλόκαρδος χαρακτήρας, η ιστορία του οποίου προωθεί τη σημασία της αγάπης, της αποδοχής και του να μάχεται κανείς για ότι θεωρεί δίκαιο. Επιπλέον, παρόν είναι και το οπτικό στυλ του καλλιτέχνη, ο οποίος δημιουργεί έναν ζωντανό, πολύχρωμο κόσμο που έρχεται σε αντίθεση με σκοτεινά, γοτθικά και στιμ-πανκ στοιχεία. Το συγκρατημένο σκοτάδι στην προκειμένη περίπτωση δεν προέρχεται από μεταφυσικές πτυχές, αλλά από τη βαναυσότητα και την απληστία των ανθρώπων.
Ένας σκληρός φροντιστής ζώων απειλεί και χτυπάει ένα ζώο. Ένα ζώο προσπαθώντας να υπερασπιστεί ένα άλλο, καταστρέφει το τσίρκο και σκοτώνει καταλάθος έναν μοχθηρό χαρακτήρα. Άνδρες με όπλα καταδιώκουν τους ήρωες. Γίνεται αναφορά στο θάνατο μίας μητέρας.
Διασκευή της:
"Ντάμπο, το Ελεφαντάκι"
★★★★★★★☆☆☆
Όταν ένας πελαργός αφήνει στην κυρία Τζάμπο, μια ελεφαντίνα του τσίρκου, ένα μωρό ελεφαντάκι με τεράστια αυτιά, όλοι το περιγελούν, μα η μητέρα του το αγαπά πάρα πολύ. Το ντροπαλό ελεφαντάκι δεν έχει επιλογή παρά να κάνει τον κλόουν στο τσίρκο και ντρέπεται πολύ για αυτό. Όμως με τη βοήθεια του φιλικού και προστατευτικού ποντικού Τίμοθι, ο Ντάμπο ξεπερνά τις ανασφάλειες του, αποκτά εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και χρησιμοποιεί το φαινομενικά μεγαλύτερο ελάττωμά του για να καταφέρει το αδύνατο και να... (Περισσότερα)