Ντάμπο, το Ελεφαντάκι (1941)
Dumbo (1941)"Ντάμπο, το Ελεφαντάκι"
★★★★★★★☆☆☆
Όταν ένας πελαργός αφήνει στην κυρία Τζάμπο, μια ελεφαντίνα του τσίρκου, ένα μωρό ελεφαντάκι με τεράστια αυτιά, όλοι το περιγελούν, μα η μητέρα του το αγαπά πάρα πολύ. Το ντροπαλό ελεφαντάκι δεν έχει επιλογή παρά να κάνει τον κλόουν στο τσίρκο και ντρέπεται πολύ για αυτό. Όμως με τη βοήθεια του φιλικού και προστατευτικού ποντικού Τίμοθι, ο Ντάμπο ξεπερνά τις ανασφάλειες του, αποκτά εμπιστοσύνη στις δυνάμεις του και χρησιμοποιεί το φαινομενικά μεγαλύτερο ελάττωμά του για να καταφέρει το αδύνατο και να εξασφαλίσει μια καλύτερη μεταχείριση για τον ίδιο και τη μητέρα του. (64 λεπτά) (Ηλικία: 6+)
Σκηνοθεσία: Σαμ Άρμστρονγκ, Νόρμαν Φέργκιουσον
Ηθοποιοί: Στέρλιν Χόλογουεϊ, Έντουαρντ Μπρόφι, Τζέιμς Μπάσκετ
Με διάρκεια μόλις 64 λεπτά, η 4η κατά σειρά ταινία της Disney Animation, αποτελεί τη συντομότερη κινηματογραφική παραγωγή της. Για τη δημιουργία του Ντάμπο, το Ελεφαντάκι (1941), ο Γουόλτ Ντίσνεϊ εμπνεύστηκε από μια σύντομη ιστορία για παιδιά της Έλεν Άμπερσον, εικονογραφημένης από τον Χάρολντ Περλ, η οποία αποτελείται από μόλις οκτώ σχέδια και λίγες μόνο γραμμές κειμένου.
Ο ρυθμός αυτού του τρυφερού μουσικού παραμυθιού είναι γρήγορος και τα αστεία συχνά, ενώ ξεχωρίζει για τις έντονα συναισθηματικές στιγμές του. Ο λιτός χειροποίητος σχεδιασμός και ο χρωματισμός των εικόνων με την τεχνική της υδατογραφίας έλαβαν τιμητική διάκριση στο Φεστιβάλ των Καννών το 1947. Επιπλέον, η ορχηστρική μουσική των Φρανκ Τσόρτσιλ και Όλιβερ Γουάλας βραβεύτηκε με το Όσκαρ Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής Επένδυσης.
Η απλή, γλυκιά και δυνατή πλοκή έχει στο κέντρο της τον σιωπηλό και ευαίσθητο Ντάμπο. Το μικρό ελεφαντάκι μαθαίνει να πιστεύει στον εαυτό του και διεκδικεί μια καλύτερη ζωή για το ίδιο και τη στοργική μητέρα του. Τα θέματα της ιστορίας περιλαμβάνουν τη μητρική αγάπη, την αποδοχή, τη φιλία, την ευγένεια και τη σημασία της αυτοπεποίθησης.
Παρά την παιδική της ατμόσφαιρα, τους χαριτωμένους χαρακτήρες και τον καρτουνίστικο σχεδιασμό, η ταινία αφηγείται μια πολύ συγκινητική και ενίοτε σκληρή ιστορία. Μάλιστα, συχνά αναφέρεται ως η πιο δραματική παραγωγή κινουμένων σχεδίων της Disney. Ο Ντάμπο πέφτει θύμα γελοιοποίησης και εκφοβισμού για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας. Η μητέρα του στην προσπάθειά της να τον προστατεύσει, καταλήγει κλειδωμένη σε ένα απάνθρωπο κλουβί.
Η ταινία περιλαμβάνει μια διάσημη καλλιτεχνικά, αλλά σύμφωνα με τα σύγχρονα δεδομένα ανάρμοστη για μικρά παιδιά αλληλουχία, όπου ο Ντάμπο μεθά κατά λάθος και έχει σουρεαλιστικές παραισθήσεις. Επιπλέον, το “ευτυχές τέλος” των ζώων ατυχώς περιλαμβάνει την παραμονή τους στο τσίρκο υπό βελτιωμένες συνθήκες. Τα κοράκια αν και είναι από τους ελάχιστους φιλικούς χαρακτήρες της ταινίας, εμφανίζουν αρνητικά στερεότυπα εις βάρος των Αφροαμερικανών.
Εβδομήντα οκτώ χρόνια αργότερα, η ταινία απέκτησε ένα πολύ αξιόλογο live-action remake από την Disney Pictures και τον Τιμ Μπάρτον. Το Ντάμπο (2019) επεκτείνει ουσιαστικά την ιστορία, ενδυναμώνει τα θέματα της, εξαλείφει τα προβληματικά της στοιχεία και εισάγει ζωτικούς χαρακτήρες.