Ο Καρυοθραύστης και τα Τέσσερα Βασίλεια (2018)

Ο Καρυοθραύστης και τα Τέσσερα Βασίλεια (2018) 

  

The Nutcracker and the Four Realms (2018) 
"Ο Καρυοθραύστης και τα Τέσσερα Βασίλεια" 
★★★★★★☆☆☆☆

Την παραμονή των Χριστουγέννων ο κ. Στάλμπαουμ δίνει στα τρία του παιδιά τα δώρα που τους άφησε η μητέρα τους πριν πεθάνει. Το δώρο της νεαρής Κλάρα είναι ένα μυστηριώδες κλειδωμένο κουτί. Αργότερα, η οικογένεια καταφτάνει στον Χριστουγεννιάτικο χορό του νονού της Κλάρα, του εφευρέτη Ντροσελμάιερ. Εκεί, οι καλεσμένοι καλούνται να ακολουθήσουν σπάγκους για να ανακαλύψουν τα δώρα τους. Ο σπάγκος της Κλάρα την οδηγεί στο δάσος ενός παράλληλου κόσμου, όπου ο κάπτεν Φίλιπ Χόφμαν, ο Καρυοθραύστης, τη συνοδεύει στο παλάτι των Τεσσάρων Βασιλείων. (99 λεπτά) (Ηλικία: 6+) 

Σκηνοθεσία: Λάσε Χάλστρομ, Τζο Τζόνστον
Ηθοποιοί: Κίρα Νάιτλι, Μακένζι Φόι, Τζέιντεν Φογουόρα-Νάιτ, Έλεν Μίρεν, Μόργκαν Φρίμαν, Μάθιου Μακφάντιεν, Ρίτσαρντ Ε. Γκραντ, Εουχένιο Ντερμπέζ, Μίστι Κόπλαντ

Το διήγημα του Ε. Τ. Α. Χόφμαν “Ο Καρυοθραύστης και ο Βασιλιάς των Ποντικών” του 1816 και η διασκευή του σε μπαλέτο από τον χορογράφο Μάριους Πέτιπα και τον Πιότρ Ίλιτς Τσαϊκόφσκι το 1892, αποτελούν περισσότερο έμπνευση παρά βάση αυτής της περιπέτεια φαντασίας της Disney Pictures σε σκηνοθεσία Λάσε Χάλστρομ και Τζο Τζόνστον.

Αν και υπάρχουν μόνο δύο σκηνές μπαλέτου, η αυθεντική μουσική επένδυση του Τσαϊκόφσκι είναι παρούσα μέσα από διασκευές του συνθέτη Τζέιμς Νιούτον Χάουαρντ. Παρομοίως, τα σκηνικά και τα κοστούμια της ταινίας ακολουθούν τη θεατρική και περίτεχνη διάθεση που διακρίνει τις παραγωγές μπαλέτου του Καρυοθραύστη. Στην οθόνη, όμως, η υπερβολική αυτή αισθητική δείχνει επιτηδευμένη και τεχνητή, όπως και η ίδια η πολύπλοκη ιστορία.

Οι πολυάριθμοι χαρακτήρες ερμηνεύονται από ένα διάσημο και πολυεθνικό καστ. Όμως, λόγω του πλήθους τους και της βιασύνης της αφήγησης δεν δημιουργούν ιδιαίτερη οικειότητα ή συμπάθεια. Αντίστοιχα και οι μεταξύ τους σχέσεις είναι αδύναμες, και τελικά η ιστορία τους δεν καταφέρνει να παρασύρει τον θεατή.

Το ταξίδι της Κλάρα, ενός παιδιού που εισέρχεται απροσδόκητα σε έναν φανταστικό κόσμο και καλείται να ανακαλύψει και να πιστέψει στις δυνάμεις της, έχει πολλά κοινά με άλλες κινηματογραφικές μεταφορές παιδικής λογοτεχνίας, όπως Ο Μάγος του Οζ, Η Αλίκη στη Χώρα των Θαυμάτων και Το Χρονικό της Νάρνια. Βασική διαφορά είναι πως κινητήρια δύναμη αυτής της ιστορίας είναι το πένθος. Αυτό οδηγεί αρκετούς χαρακτήρες σε απομόνωση. Ωστόσο, οι περισσότεροι από αυτούς καταφέρνουν να υπερισχύσουν της θλίψης τους και να μάθουν πώς να την επικοινωνούν.

Τα θετικά μηνύματα της ιστορίας αφορούν την αξία της οικογένειας και τη σημασία της αυτοπεποίθησης. Επιπλέον, προβάλλεται η σημασία της αναγνώρισης των δυνατοτήτων των γυναικών, με έμφαση στην επιστήμη, την τεχνολογία, τη μηχανική και την ηγεσία.

Τα τεχνικά άρτια στοιχεία CGI δημιουργούν αρκετές δυσάρεστες εικόνες που ενδέχεται να τρομάξουν αρχικά τα μικρότερα παιδιά, όπως ο Βασιλιάς των Ποντικών, ένα πλάσμα που συγκροτείται από εκατοντάδες ποντίκια, αλλά και μία ομάδα αλλόκοτων κλόουν.