Η Ταινία μιας Μέλισσας (2007)




Η Ταινία μιας Μέλισσας (2007)

Bee Movie (2007)

  
  
Η Ταινία μιας Μέλισσας (2007)Bee Movie (2007)
"Η Ταινία μιας Μέλισσας"
★★★★★☆☆☆☆☆ 
Μια νεαρή μέλισσα, ο Μπάρι Μπι Μπένσον, μόλις αποφοιτά από το κολέγιο συνειδητοποιεί απογοητευμένος πως πρέπει να διαλέξει μια θέση εργασίας στην κυψέλη, την οποία θα πρέπει να διατηρήσει για την υπόλοιπη ζωή του. Όταν δύο μέλη της επίλεκτης ομάδας μελισσών που συγκεντρώνει γύρη προκαλούν τον Μπάρι να βγει μαζί τους έξω από την κυψέλη, εκείνος ενθουσιάζεται. Όμως στη διαδρομή απομακρύνεται από την ομάδα και καταλήγει στο μπαλκόνι της Βανέσα, μιας Νεοϋορκέζας ανθοπώλη. Εκεί ανακαλύπτει πως οι άνθρωποι κλέβουν το μέλι των μελισσών και αποφασίζει να τους μηνύσει. (91 λεπτά) (Ηλικία: 8+) 
Σκηνοθεσία: Σάιμον Τζ. Σμιθ, Στιβ Χίκνερ
Ηθοποιοί: Τζέρι Σάινφελντ, Ρενέ Ζελβέγκερ, Μάθιου Μπρόντερικ, Τζον Γκούντμαν, Πάτρικ Γουόρμπαρτον, Κρις Ροκ


Εμπνευστής της 25ης ταινίας της DreamWorks Animation ήταν ο Αμερικανός κωμικός Τζέρι Σάινφελντ, ο οποίος συμμετείχε στην παραγωγή της και στη συγγραφή του σεναρίου, ενώ ερμήνευσε και τον πρωταγωνιστικό χαρακτήρα. Η ταινία παρουσιάζει πολλά κοινά με την πρώτη παραγωγή του στούντιο, Τα Μυρμήγκια (1998), καθώς και εκείνη αφηγείται τις περιπέτειες ενός εντόμου, το οποίο απογοητευμένο από τον ανελαστικό τρόπο ζωής της συλλογικής του κοινότητας απομακρύνεται από την αποικία. Αν και τα άφθονα βίαια περιστατικά της ταινίας Η Ταινία μιας Μέλισσας (2007) δεν είναι έντονα όπως στα Μυρμήγκια, μα περιορίζονται στη σωματική κωμωδία, σημειώνονται και εδώ σεξουαλικά υπονοούμενα και τοποθέτηση προϊόντων. Επίσης κοινό στοιχείο είναι πως και οι δύο ταινίες εξερευνούν με σάτιρα και σαρκασμό ενήλικα θέματα όπως η εργασιακή απογοήτευση.

Η ιστορία δεν εστιάζει ξεκάθαρα σε κάποιο κινηματογραφικό είδος καθώς ξεκινά ως μια συμβατική περιπέτεια με ζώα, εξελίσσεται σε ρομαντική κωμωδία, μετέπειτα σε φαρσικό δικαστικό δράμα και αργότερα σε περιβαλλοντική παραβολή, μέχρι το τέλος όπου επιστρέφει στην περιπέτεια. Τα επεισόδια κυμαίνονται από κωμικά έως παράλογα, και αν και τα περισσότερα είναι πολύ απλοϊκά για να διασκεδάσουν τους ενήλικους θεατές, κάποια άλλα έχουν πολλά λόγια για να διατηρήσουν την προσοχή των παιδιών. Επιπλέον, τα παιδιά δεν θα βρουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις διάσπαρτες καμέο εμφανίσεις ηθοποιών, παρουσιαστών και τραγουδιστών προηγούμενων γενιών.

Οι μέλισσες της ταινίας συνομιλούν με τους ανθρώπους, φορούν ρούχα και χρησιμοποιούν εργαλεία και μηχανήματα. Όμως, αν και ακόμα και τα μικρότερα παιδιά θα μπορέσουν να διακρίνουν σε αυτά τα στοιχεία τη φαντασία από την πραγματικότητα, υπάρχουν σοβαρές αστοχίες που θα τα μπερδέψουν. Κάθε πτυχή της ύπαρξης των μελισσών διακατέχεται από μια καλλιτεχνική ελευθερία (ή απερισκεψία) που ενδέχεται να δημιουργήσει στα παιδιά στρεβλές αντιλήψεις σχετικά με τα έντομα και τη φύση γενικότερα.

Αν και πρόκειται για ιδιαίτερα ανάλαφρη κωμωδία φαντασίας και όχι μάθημα επιστημών, είναι αιφνιδιαστικό το πως σχεδόν τα πάντα σχετικά με τις μέλισσες είναι λανθασμένα, από τον σχεδιασμό τους έως και τη βιολογία, τον τρόπο ζωής και την οργάνωση των κοινωνιών τους. Αντίθετα με την ταινία, στην πραγματικότητα οι αρσενικές μέλισσες δεν έχουν κεντρί, δεν βγαίνουν έξω από την κυψέλη και δεν συνεισφέρουν στη διαδικασία παραγωγής μελιού, η οποία γίνεται εξ ολοκλήρου από τα θηλυκά του είδους. Όμως τα λάθη δεν περιορίζονται στις μέλισσες. Τα κουνούπια στην πραγματικότητα τρέφονται με νέκταρ και όχι με αίμα, το οποίο αναζητούν μόνο τα θηλυκά ως πηγή πρωτεΐνης και σιδήρου για τα αυγά τους. Μεταξύ άλλων, ένα λανθασμένο στοιχείο που αποτελεί και ουσιαστικό κομμάτι της πλοκής είναι η επικονίαση των λουλουδιών. Η ταινία εμφανίζει τις μέλισσες να χρησιμοποιούν γύρη από ένα μόνο είδος λουλουδιού για να επικονιάσουν πολλά διαφορετικά είδη φυτών, τα οποία εσφαλμένα παρουσιάζονται μαραμένα. Ωστόσο, η αποτυχία γονιμοποίησης των λουλουδιών δεν τα οδηγεί σε μαρασμό.

Μεταξύ των θετικών στοιχείων είναι ο τρόπος με τον οποίο η Βανέσα προστατεύει τον Μπάρι, ακόμα και πριν μάθει ότι εκείνος μπορεί να μιλήσει, τονίζοντας την αξία της ζωής κάθε πλάσματος. Η ιστορία προωθεί την κατανόηση της συμβιωτικής σχέσης μεταξύ των μελισσών και των ανθρώπων. Σημαντική είναι η ιδέα ότι η διατάραξη της ισορροπίας της φύσης μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα.