Η Ταινία μιας Μέλισσας (2007)
Η ιστορία δεν εστιάζει ξεκάθαρα σε κάποιο κινηματογραφικό είδος καθώς ξεκινά ως μια συμβατική περιπέτεια με ζώα, εξελίσσεται σε ρομαντική κωμωδία, μετέπειτα σε φαρσικό δικαστικό δράμα και αργότερα σε περιβαλλοντική παραβολή, μέχρι το τέλος όπου επιστρέφει στην περιπέτεια. Τα επεισόδια κυμαίνονται από κωμικά έως παράλογα, και αν και τα περισσότερα είναι πολύ απλοϊκά για να διασκεδάσουν τους ενήλικους θεατές, κάποια άλλα έχουν πολλά λόγια για να διατηρήσουν την προσοχή των παιδιών. Επιπλέον, τα παιδιά δεν θα βρουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον στις διάσπαρτες καμέο εμφανίσεις ηθοποιών, παρουσιαστών και τραγουδιστών προηγούμενων γενιών.
Οι μέλισσες της ταινίας συνομιλούν με τους ανθρώπους, φορούν ρούχα και χρησιμοποιούν εργαλεία και μηχανήματα. Όμως, αν και ακόμα και τα μικρότερα παιδιά θα μπορέσουν να διακρίνουν σε αυτά τα στοιχεία τη φαντασία από την πραγματικότητα, υπάρχουν σοβαρές αστοχίες που θα τα μπερδέψουν. Κάθε πτυχή της ύπαρξης των μελισσών διακατέχεται από μια καλλιτεχνική ελευθερία (ή απερισκεψία) που ενδέχεται να δημιουργήσει στα παιδιά στρεβλές αντιλήψεις σχετικά με τα έντομα και τη φύση γενικότερα.
Αν και πρόκειται για ιδιαίτερα ανάλαφρη κωμωδία φαντασίας και όχι μάθημα επιστημών, είναι αιφνιδιαστικό το πως σχεδόν τα πάντα σχετικά με τις μέλισσες είναι λανθασμένα, από τον σχεδιασμό τους έως και τη βιολογία, τον τρόπο ζωής και την οργάνωση των κοινωνιών τους. Αντίθετα με την ταινία, στην πραγματικότητα οι αρσενικές μέλισσες δεν έχουν κεντρί, δεν βγαίνουν έξω από την κυψέλη και δεν συνεισφέρουν στη διαδικασία παραγωγής μελιού, η οποία γίνεται εξ ολοκλήρου από τα θηλυκά του είδους. Όμως τα λάθη δεν περιορίζονται στις μέλισσες. Τα κουνούπια στην πραγματικότητα τρέφονται με νέκταρ και όχι με αίμα, το οποίο αναζητούν μόνο τα θηλυκά ως πηγή πρωτεΐνης και σιδήρου για τα αυγά τους. Μεταξύ άλλων, ένα λανθασμένο στοιχείο που αποτελεί και ουσιαστικό κομμάτι της πλοκής είναι η επικονίαση των λουλουδιών. Η ταινία εμφανίζει τις μέλισσες να χρησιμοποιούν γύρη από ένα μόνο είδος λουλουδιού για να επικονιάσουν πολλά διαφορετικά είδη φυτών, τα οποία εσφαλμένα παρουσιάζονται μαραμένα. Ωστόσο, η αποτυχία γονιμοποίησης των λουλουδιών δεν τα οδηγεί σε μαρασμό.
Μεταξύ των θετικών στοιχείων είναι ο τρόπος με τον οποίο η Βανέσα προστατεύει τον Μπάρι, ακόμα και πριν μάθει ότι εκείνος μπορεί να μιλήσει, τονίζοντας την αξία της ζωής κάθε πλάσματος. Η ιστορία προωθεί την κατανόηση της συμβιωτικής σχέσης μεταξύ των μελισσών και των ανθρώπων. Σημαντική είναι η ιδέα ότι η διατάραξη της ισορροπίας της φύσης μπορεί να έχει καταστροφικά αποτελέσματα.