Marcel the Shell with Shoes On (2021)


Marcel the Shell with Shoes On (2021)

Marcel the Shell with Shoes On (2021)


Marcel the Shell with Shoes On (2021)
Marcel the Shell with Shoes On (2021)
★★★★★★☆☆☆☆
Μετά το τέλος του γάμου του, ένας ντοκιμαντερίστας, ο Ντιν, μετακομίζει προσωρινά σε ένα σπίτι στην Καλιφόρνια. Εκεί, ανακαλύπτει τον Μαρσέλ, ένα μικροσκοπικό κοχύλι που μιλάει, και τη γιαγιά του τη Νάνα Κόνι. Στο σπίτι ζούσε μια ολόκληρη κοινότητα ζωντανών κοχυλιών, τα οποία εξαφανίστηκαν μυστηριωδώς. Ο Ντιν εμπνέεται από την επινοητικότητα και τον χαρακτήρα του Μαρσέλ και κινηματογραφεί τις καθημερινές δραστηριότητες του. Όταν ο Ντιν ανεβάζει ένα βίντεο του Μαρσέλ στο YouTube, το μικρό κοχύλι γίνεται πολιτιστικό φαινόμενο. Ωστόσο, ο Μαρσέλ θρηνεί για την εξαφάνιση της οικογένειας και των φίλων του. Τότε, ο Ντιν  προσπαθεί να βοηθήσει τον Μαρσέλ να τους βρει. (90 λεπτά) (Ηλικία: 11+)
Σκηνοθεσία: Ντιν Φλέισερ Καμπ
Ηθοποιοί: Τζένι Σλέιτ, Ρόζα Σάλαζαρ, Τόμας Μαν, Ντιν Φλέισερ Καμπ, Λέσλι Σταλ, Ιζαμπέλα Ροσελίνι


Το “Marcel the Shell with Shoes On” είναι ένα stop-motion mockumentary που βασίζεται στην ομότιτλη YouTube σειρά που κυκλοφόρησε το 2010. Ενώ αρχικά η ταινία φαίνεται να είναι μια χαριτωμένη κωμωδία, σύντομα γίνεται φανερό πως πρόκειται για ένα δράμα που εμβαθύνει σε θέματα αγάπης και απώλειας. 

Ένα από τα πιο σημαντικά στοιχεία της ταινίας είναι η εξέταση των συναισθηματικών που μπορεί να επιφέρει η αγάπη και η απώλεια, αλλά και της περιπλοκότητας των σχέσεων. Οι χαρακτήρες είναι πολυδιάστατοι, με ελαττώματα που απεικονίζονται με πειστικό τρόπο. Επίσης, από τεχνικής άποψης, η υποψήφια για Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινουμένων Σχεδίων ταινία έχει να επιδείξει μια προσεγμένη χρήση της τεχνικής του stop-motion.

Παρά αυτά τα πλεονεκτήματα, η ταινία έχει τα μειονεκτήματά της. Το σενάριο γίνεται συχνά υπερβολικά μελοδραματικό, ενώ η ιστορία θα μπορούσε να έχει εκτυλιχθεί στον μισό χρόνο. Ωστόσο, παρά την μεγάλη διάρκεια σε σχέση με την απλή ιστορία που παρουσιάζεται, ορισμένοι χαρακτήρες και οι ιστορίες τους αναπτύσσονται βιαστικά. Επιπλέον, ο συνδυασμός μελαγχολίας και γλυκανάλατης διάθεσης κάνουν σε αρκετά σημεία την ταινία κουραστική. 

Τα λιγοστά κωμικά στοιχεία στερούνται πνεύματος και εκλεπτυσμού. Φαίνεται να προσπαθούν να εκληφθούν ως “edgy”, ωστόσο δεν το καταφέρνουν. Αναφορές σε ηβικές τρίχες, χαρακτήρες από ταμπόν και κομμένα νύχια ποδιού που χρησιμοποιούνται ως πέδιλα του σκι μπορεί να θεωρηθούν “cringy” από πολλούς θεατές. Επιπλέον, τα θέματα και τα μηνύματα της ταινίας είναι βαριά και θα μπορούσαν να επωφεληθούν από μια πιο διαφοροποιημένη προσέγγιση που να επιτρέπει στο κοινό να βγάλει τα συμπεράσματά του χωρίς να γίνεται κατήχηση. Τέλος, η υπερβολικά γλυκερή, μελαγχολική, μονότονη και ψηλή χρoιά της φωνής του κεντρικού χαρακτήρα αποσυντονίζει και καθιστά δύσκολη την απορρόφηση από την ιστορία.

Αν και το περιεχόμενο δεν έχει κάτι ιδιαίτερα ακατάλληλο για τα παιδιά, ο εσκεμμένα αργός ρυθμός, η εστίαση στη συζήτηση και οι ατέρμονοι μονόλογοι δύσκολα θα συγκρατήσουν το ενδιαφέρον του νεαρότερου κοινού, αλλά και αρκετών ενηλίκων.