Μπαμπάδες Νταντάδες (2003)

Μπαμπάδες Νταντάδες (2003)

Μπαμπάδες Νταντάδες (2003)


Daddy Day Care (2003)
Daddy Day Care (2003)
"Μπαμπάδες Νταντάδες" 
★★★★★★☆☆☆☆  
Ο Τσάρλι και ο Φιλ, δύο μπαμπάδες και επιτυχημένοι διαφημιστές απολύονται απροειδοποίητα από τη δουλειά τους. Καθώς οι λογαριασμοί συσσωρεύονται, οι δύο φίλοι αποφασίζουν να ξεκινήσουν στο σπίτι του Τσάρλι έναν παιδικό σταθμό. Αν και στην αρχή καταβάλλονται από τις προκλήσεις του να φροντίζουν μια ομάδα μικρών παιδιών, σύντομα αρχίζουν να απολαμβάνουν τη νέα τους δουλειά. Η χαρά των παιδιών να περνάνε χρόνο μαζί τους, τους φέρνει επιτυχία και ολοένα περισσότερα παιδιά. Όμως, αυτό προκαλεί την οργή της ιδιοκτήτριας ενός πανάκριβου γειτονικού παιδικού σταθμού. (92 λεπτά) (Ηλικία: 6+)
Σκηνοθεσία: Στιβ Καρ
Ηθοποιοί: Έντι Μέρφι, Τζεφ Γκάρλιν, Αντζέλικα Χιούστον, Στιβ Ζαν, Ρετζίνα Κινγκ


Μια ανάλαφρη οικογενειακή κωμωδία που αν και δεν είναι ιδιαίτερα ευρηματική ή πρωτότυπη, είναι χαρούμενη και διασκεδαστική. Παρά τα κάποια ελαττώματά της, οι κωμικές ερμηνείες, το καθαρό χιούμορ και τα θετικά της μηνύματα την κάνουν μια ικανοποιητική επιλογή για οικογένειες με παιδιά όλων των ηλικιών.

Ο Έντι Μέρφι προσφέρει μια κωμική ερμηνεία, ιδιαίτερα φιλική προς τα παιδιά, κάνοντας τον χαρακτήρα του, τον Τσάρλι, αγαπητό και αξιόλογο. Ο Τζεφ Γκάρλιν είναι επίσης συμπαθής ως Φιλ και οι δύο ηθοποιοί μαζί έχουν ευχάριστη χημεία. Η ταινία περιλαμβάνει και ένα ταλαντούχο υποστηρικτικό καστ, συμπεριλαμβανομένης της Αντζέλικα Χιούστον ως επικεφαλής του ανταγωνιστή παιδικού σταθμού. Τα παιδιά ηθοποιοί είναι αξιαγάπητα και η ταινία κάνει καλή δουλειά στο να προβάλλει τις διαφορετικές προσωπικότητες και τις ιδιορρυθμίες κάθε παιδιού.

Η ταινία ακολουθεί ιδανικούς ρυθμούς για το παιδικό κοινό, και χαρίζει στιγμές γέλιου σε όλη τη διάρκεια. Το χιούμορ είναι ανάλαφρο και φιλικό προς την οικογένεια, κυρίως με τη μορφή σωματικής κωμωδίας, σωματικών λειτουργιών, παρεξηγήσεων, αστείων συμβάντων και μικρών ατυχημάτων. Με κωμική υπερβολή, η ταινία διερευνά θέματα γύρω από την ανατροφή των παιδιών, τη σημασία της οικογένειας και τις χαρές και τις προκλήσεις της φροντίδας των μικρών παιδιών. 

Ένα μήνυμα που ξεχωρίζει είναι ότι οι αφoσιωμένοι μπαμπάδες προσφέρουν κάτι ξεχωριστό στην ανατροφή των παιδιών. Συνήθως έχουν διαφορετική γονική προσέγγιση από τις μητέρες και αυτή η ποικιλία εμπειριών και προτύπων είναι συναρπαστική για τα παιδιά. Ένα άλλο μήνυμα της ταινίας που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι κάποιος μπορεί να ζήσει μια πιο ευτυχισμένη ζωή εάν επιλέξει ένα επάγγελμα που ευθυγραμμίζεται με την ηθική και τις αξίες του.

Ωστόσο, η ταινία έχει και κάποιες αδυναμίες. Η κυριότερη είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας. Η πλοκή βασίζεται σε μια γνώριμη φόρμουλα, σε στερεότυπα και κλισέ οικογενειακών κωμωδιών της δεκαετίας του 1990. Επίσης, το χιούμορ σωματικών λειτουργιών έχει μια τάση υπερβολής.