Η Αλάνα (1993)
"Η Αλάνα"
★★★★★★★☆☆☆
Το 1962, δύο εβδομάδες πριν κλείσει το σχολείο για τις καλοκαιρινές διακοπές, ο 11χρονος Σκότι Σμολς μετακομίζει στην Καλιφόρνια. Σε μια αλάνα, το έξυπνο μα συνεσταλμένο παιδί συναντά μια παρέα αγοριών που περνούν όλο τους το χρόνο παίζοντας μπέιζμπολ. Αν και ο ίδιος δεν διαθέτει καμία γνώση για το άθλημα, ελπίζει πως τα αγόρια θα τον δεχθούν ως το ένατο μέλος της ομάδας. Αρχικά τα παιδιά αρνούνται να τον συμπεριλάβουν εξαιτίας της απειρίας του, ωστόσο ο καλύτερος παίχτης της ομάδας και αναμφισβήτητος ηγέτης της, ο Μπένι Ροντρίγκεζ, παίρνει τον Σκότι υπό την προστασία του, του μαθαίνει μπέιζμπολ και μετατρέπει το μοναχικό καλοκαίρι του παιδιού σε ένα από τα καλύτερα της ζωής του. (128 λεπτά) (Ηλικία: 9+)
Σκηνοθεσία: Ντέιβιντ Μίκι Έβανς
Ηθοποιοί: Τομ Γκουίρι, Μάικ Βιτάρ, Πάτρικ Ρένα, Σόνσεϊ Λεοπάρντι, Μάρτι Γιορκ, Μπράντον Άνταμς, Γκραντ Γκελτ, Σέιν Ομπεντζίνσκι, Βίκτορ ΝτιΜάτια, Ντένις Λίρι, Κάρεν Άλεν, Τζέιμς Ερλ Τζόουνς, Μάρλι Σέλτον, Αρτ ΛαΦλέρ
Παρόλο που από τις αρχές του 1900 κυκλοφορούσαν συχνά στις ΗΠΑ ταινίες για το μπέιζμπολ, το είδος γνώρισε τεράστια άνθιση την τελευταία δεκαπενταετία του 20ού αιώνα, κατά τη διάρκεια της οποίας κυκλοφορούσαν σχεδόν κάθε χρόνο μεγάλες παραγωγές με διάσημους ηθοποιούς, μεταξύ των οποίων Ο Καλύτερος (1984) με τον Ρόμπερτ Ρέντφορντ, Η Κυρία και ο Ταύρος (1988) και Ο Ξυπόλητος Τζο (1989) με τον Κέβιν Κόστνερ, Το Δικό Τους Παιχνίδι (1992) με τον Τομ Χανκς, το The Babe (1992) με τον Τζον Γκούντμαν και το Mr. Baseball (1992) με τον Τομ Σέλεκ. Σε ένα τόσο κορεσμένο περιβάλλον, το 1993 κυκλοφόρησε αυτή η χαμηλού προϋπολογισμού αθλητική κωμική ταινία ενηλικίωσης, η οποία μέχρι και σήμερα καταλαμβάνει την πρώτη θέση σε σχεδόν κάθε ψηφοφορία κοινού για τις κορυφαίες ταινίες μπέιζμπολ όλων των εποχών.
Ωστόσο, αν και μεγάλο μέρος της πλοκής διαδραματίζεται στο αυτοσχέδιο γήπεδο όπου τα παιδιά περνούν τον χρόνο τους παίζοντας μπέιζμπολ, στην πραγματικότητα η ιστορία δεν επικεντρώνεται στο άθλημα ή σε κάποιο μεγάλο αγώνα. Αντ’ αυτού η πραγματική ιστορία αφορά την αναδυόμενη ενηλικίωση, την αντιμετώπιση των φόβων και την αυτογνωσία.
Η ταινία συλλαμβάνει τους φόβους, τον ενθουσιασμό, την αμηχανία και την αθωότητα της παιδικής ηλικίας, ακολουθώντας τα παιδιά καθώς τριγυρίζουν ελεύθερα στη μικρή τους πόλη, μπαίνουν σε μπελάδες, απολαμβάνουν ήσυχες και φασαριόζικες στιγμές, και είναι αρκετά αφελή να πιστέψουν απίθανους αστικούς μύθους και πως ένα ζευγάρι παπούτσια μπορεί να τα κάνει να τρέξουν πιο γρήγορα και να πηδήξουν πιο ψηλά. Όταν οι εννέα φίλοι καλούνται να διορθώσουν ένα μεγάλο λάθος, επιδεικνύουν προθυμία, ευρηματικότητα, επιμονή και αυτοθυσία, ενώ συνειδητοποιούν πως μερικές φορές η πραγματικότητα μπορεί να ξεπεράσει ακόμα και την πιο ζωηρή παιδική φαντασία.
Περιστασιακά, τα παιδιά χρησιμοποιούν προσβλητικό λεξιλόγιο. Επιπλέον, δοκιμάζουν να μασήσουν καπνό, όμως οι συνέπειες είναι τόσο απωθητικές που αποτρέπουν τα παιδιά να το δοκιμάσουν στο σπίτι. Το μόνο πραγματικά αρνητικό στοιχείο της ταινίας είναι ο σεξουαλικοποιημένος τρόπος με τον οποίο παρουσιάζεται ο μοναδικός νεαρός γυναικείος χαρακτήρας.