Η Γέφυρα για την Τεραμπίθια (2007)
Αν και Η Γέφυρα για την Τεραμπίθια (2007) περιέχει κάποια στοιχεία φαντασίας, αυτά αποτελούν ένα μικρό μόνο μέρος της πλοκής. Η ιστορία αφιερώνει τον χρόνο της κυρίως στην εξερεύνηση ώριμων θεμάτων, όπως η μοναξιά, οι δυσλειτουργικές οικογενειακές σχέσεις, οι συνέπειες της φτώχειας στη ζωή και στην ψυχολογία των παιδιών, η ψυχολογική και σωματική κακοποίηση, και οι παράδοξοι φόβοι μπορεί να προκληθούν από τις θρησκευτικές διδαχές.
Αν και όλα αυτά τα θέματα εξερευνώνται με αφοπλιστική ειλικρίνεια, η ταινία για το μεγαλύτερο μέρος της καταφέρνει να διατηρήσει μια ανάλαφρη διάθεση χάρη στις ευχάριστες προσωπικότητες και την παιδική ενέργεια των δύο κεντρικών χαρακτήρων της. Όμως προς το τέλος της, η ταινία παίρνει μια αναπάντεχα τραγική τροπή. Εκεί πλέον εστιάζει, με ευαισθησία μα χωρίς περιστροφές, στην απώλεια και στη θλίψη, τη σύγχυση και τον θυμό που τη συνοδεύουν.
Το ισχυρότερο πλεονέκτημα της ταινίας είναι οι χαρακτήρες των δύο παιδιών και η βαθιά τους φιλία. Η γενναία, εύστροφη, αθλητική, ευφάνταστη, ανοιχτόκαρδη και επιδέξια Λέσλι είναι ένα υπέροχο πρότυπο για κάθε παιδί. Ο καλλιτεχνικός Τζές, ξεκινάει ως ένα μοναχικό, ντροπαλό, διστακτικό και εσωστρεφές αγόρι. Ακόμα και προτού αποκτήσει αυτοπεποίθηση και θάρρος είναι ένα συμπαθητικό παιδί, το οποίο γνωρίζει πως το κλειδί της επιτυχίας βρίσκεται στη συστηματική προσπάθεια.
Η ιστορία των δύο φίλων προτείνει στα παιδιά να κρατούν ανοιχτά το μυαλό και την καρδιά τους, να μην φοβούνται να διατηρήσουν την ιδιαιτερότητα τους και να πιστεύουν στον εαυτό τους ανεξάρτητα από το πως τους βλέπουν και τους αντιμετωπίζουν οι άλλοι. Αντίστοιχα τονίζεται και η κατανόηση, η ενσυναίσθηση και η αποδοχή των άλλων, ακόμα και αν φαίνονται ή πραγματικά είναι διαφορετικοί από εμάς.