Ένα Σχολείο Πολύ Ροκ (2003)




Ένα Σχολείο Πολύ Ροκ (2003)

School of Rock (2003)


School of Rock (2003)
School of Rock (2003)

"Ένα Σχολείο Πολύ Ροκ"
★★★★★★★☆☆☆
Όταν τον διώχνουν από το συγκρότημα που ο ίδιος έφτιαξε και ο καλός του φίλος και συγκάτοικος, Νεντ Σνίμπλι, αναγκάζεται να του ζητήσει τα καθυστερημένα νοίκια, ο ενθουσιώδης ροκ κιθαρίστας Ντιούι Φιν αναζητά μια πηγή εισοδήματος. Τελικά, υποκρινόμενος τον Νεντ, πιάνει προσωρινή δουλειά σε ένα ιδιωτικό δημοτικό σχολείο ως δάσκαλος. Αν και στην αρχή περιμένει απλώς την ώρα του σχολάσματος, όταν ανακαλύπτει τα μουσικά ταλέντα των νεαρών μαθητών του, ο Ντιούι δημιουργεί μαζί τους ένα νέο ροκ συγκρότημα με σκοπό να διαγωνιστούν στην τοπική “Μάχη των Συγκροτημάτων”. (109 λεπτά) (Ηλικία: 10+)
Σκηνοθεσία: Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ
Ηθοποιοί: Τζακ Μπλακ, Τζόαν Κιούζακ, Μάικ Γουάιτ, Σάρα Σίλβερμαν, Μιράντα Κόσγκροβ

Ο Ρίτσαρντ Λίνκλεϊτερ, ο πέντε φορές υποψήφιος για Όσκαρ σκηνοθέτης και σεναριογράφος πολυβραβευμένων ανεξάρτητων πειραματικών ταινιών, όπως των Slacker (1990), Dazed and Confused (1993) και Μεγαλώνοντας (2014), αλλά και της τριλογίας Πριν το Ξημέρωμα (1995), Πριν το Ηλιοβασίλεμα (2004) και Πριν τα Μεσάνυχτα (2013), σκηνοθέτησε με ευφυία και κέφι το ανάλαφρο και καλογραμμένο σενάριο του Μάικ Γουάιτ, ο οποίος και συμπρωταγωνιστεί στο ρόλο του Νεντ Σνίμπλι. Για το Ένα Σχολείο Πολύ Ροκ (2003), ο Τζακ Μπλακ υιοθετεί τη σκηνική του περσόνα από το κωμικό ροκ συγκρότημα του Tenacious D και προσφέρει μια πληθωρική, ενθουσιώδη ερμηνεία με συγκρατημένο αγενές χιούμορ και γλυκές στιγμές ευχάριστα απαλλαγμένες από βεβιασμένους συναισθηματισμούς.

Η διασκεδαστική ροκ ταινία αναδείχθηκε στην πιο επιτυχημένη μουσική κωμωδία όλων των εποχών, έναν τίτλο που διατήρησε για 12 χρόνια, μέχρι την κυκλοφορία του Κάτι πιο Ποπ 2 (Pitch Perfect 2) της Ελίζαμπεθ Μπανκς. Επιπλέον, το School of Rock έτυχε και σημαντικής κριτικής αποδοχής. Η ταινία τιμήθηκε με αρκετές σημαντικές υποψηφιότητες, όπως αυτής του Μπλακ για το βραβείο Golden Globe Καλύτερου Ηθοποιού, αλλά και με βραβεία όπως αυτό της Καλύτερης Κωμωδίας των Βρετανικών Comedy Awards.

Πέραν κάποιων στερεοτύπων και περιστασιακού αγενούς χιούμορ, η πλοκή είναι ανάλαφρη και παιδική. Επιπλέον, προσφέρει αρκετά θετικά μηνύματα, αλλά και την ευκαιρία στα παιδιά να γνωρίσουν την κλασική ροκ μουσική. Η ιστορία προωθεί τη εργατικότητα, την αφοσίωση και την εξάσκηση ως μοναδικό δρόμο προς την επιτυχία. Η δημιουργία του συγκροτήματος αναδεικνύει τη σημασία της συνεργασίας και της αναγνώρισης των ξεχωριστών ταλέντων του κάθε μέλους της ομάδας. Σημαντική είναι και η αναφορά στις ανασφάλειες που εμποδίζουν τον άνθρωπο να αξιοποιήσει στο έπακρο τις δυνατότητες του και η προτροπή υγιούς αντίστασης στην εξουσία.

Επιπλέον, ο Ντιούι, ο οποίος ξεκινά ως άνεργος, ανεπιτυχής μουσικός που καταχράται τη γενναιοδωρία του φίλου του και δεν έχει κανέναν ενδοιασμό να παραπλανήσει τους άλλους, μέσα από τη συνεργασία του με τα παιδιά βρίσκει ένα νέο σκοπό στη ζωή του, ο οποίος αξιοποιεί τόσο το πάθος του για τη μουσική όσο και τη νεοαποκτηθείσα αγάπη του για τη διδασκαλία.