Τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ (1939)
Οι λιλιπούτειοι χαρακτήρες, σχεδιασμένοι παραδοσιακά με το χέρι, έχουν ύφος καρικατούρας. Ωστόσο, ο Γκιούλιβερ (Γκάλιβερ στα Αγγλικά), η Γκλόρι και ο Ντέιβιντ έχουν μια ασυνήθιστη αληθοφάνεια, αποτέλεσμα της δημιουργίας τους με την τεχνική Rotoscoping. Με αυτή την τεχνική, την οποία είχε επινοήσει το 1915 ο Μαξ Φλέισερ, το σχέδιο των χαρακτήρων δημιουργείται από το περίγραμμα βιντεοσκοπημένων ηθοποιών.
Η ταινία ήταν υποψήφια για δύο βραβεία Όσκαρ της Αμερικανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου, στις κατηγορίες Καλύτερης Πρωτότυπης Μουσικής Επένδυσης και Καλύτερου Πρωτότυπου Τραγουδιού με το “Faithful Forever” των Λίο Ρόμπιν και Ραλφ Ράινερ.
Η καρτουνίστικη πλοκή εμπνέεται από το πρώτο μέρος του ομώνυμου σατιρικού μυθιστορήματος του Τζόναθαν Σουίφτ, χωρίς όμως να περιέχει τα ευφυή στοιχεία, τα οποία χάρισαν στο βιβλίο τον κλασικό του χαρακτήρα. Η ιστορία, αν και προσφέρει ένα ξεκάθαρο αντιπολεμικό μήνυμα, εκτυλίσσεται χωρίς συναισθηματικό βάθος. Επιπλέον, η αφήγηση βασίζεται σε περιστατικά επεισοδιακού χαρακτήρα και στο γνώριμο χιούμορ των προηγούμενων παραγωγών των Fleischer Studios, το οποίο πηγάζει από βίαιες συμπεριφορές και οξύθυμους χαρακτήρες.
Η κλασική φήμη της ταινίας οφείλεται σε ιστορικούς λόγους. Πλέον, Τα Ταξίδια του Γκιούλιβερ μπορούν να προταθούν μόνο σε ενήλικες με ενδιαφέρον στην ιστορία του animation παρά σε παιδιά.