Το Κάστρο στον Ουρανό (1986)

Το Κάστρο στον Ουρανό (1986) 

   
Tenkû no shiro Rapyuta (1986)
"Το Κάστρο στον Ουρανό" - "Laputa: Castle in the Sky"
★★★★★★★★☆☆
Όταν ένα αγόρι, ο Πάτσου, βλέπει ένα λιπόθυμο κορίτσι να κατεβαίνει από τον ουρανό, το πιάνει και το φροντίζει μέχρι να ξυπνήσει. Όταν ξυπνά, η Σίτα, του λέει πως καταδιώκεται από επικίνδυνους ανθρώπους λόγω του κρυστάλλινου μενταγιόν που φορά, το οποίο συνδέεται με τη μυθική αιωρούμενη πόλη Λάπιουτα. Τα δυο παιδιά προσπαθούν να ξεφύγουν από αεροπειρατές που αναζητούν το κάστρο στον ουρανό για τους θρυλικούς θησαυρούς του και από έναν κυβερνητικό πράκτορα που αποζητά τη δύναμη της τεχνολογικά προηγμένης πόλης. (124 λεπτά) (Ηλικία: 7+)
Σκηνοθεσία: Χαγιάο Μιγιαζάκι
Ηθοποιοί: (Iαπωνικά) Κέικο Γιοκοσάβα, Μαγιούμι Τανάκα, Κοτόε Χατσούι, Μινόρι Τεράντα

(Αγγλικά) Άννα Πάκουιν, Τζέιμς Βαν Ντερ Μπικ, Μαρκ Χάμιλ, Κλόρις Λίτσμαν

Η 1η ταινία του Studio Ghibli και 3η του Χαγιάο Μιγιαζάκι, είναι μία συναρπαστική περιπέτεια επικής φαντασίας, η οποία προσφέρει δράση, αγωνία, συγκίνηση και σπουδαία κοινωνικά μηνύματα. Ο πλούσιος και καλλιτεχνικός σχεδιασμός στο χέρι της ταινίας Το Κάστρο στον Ουρανό (1986) είναι αντιπροσωπευτικός του στυλ που ακολούθησε το στούντιο και στις μεταγενέστερες παραγωγές του. Το ίδιο ισχύει και για τη μαγευτική ορχηστρική επένδυση που δημιούργησε ο αποκλειστικός συνθέτης του Μιγιαζάκι, Τζο Χισαΐσι.

Όπως Η Ναυσικά της Κοιλάδας των Ανέμων (1984) και αργότερα Το Κινούμενο Κάστρο (2004), η ιστορία διαδραματίζεται σε μια εναλλακτική πραγματικότητα. Εκεί, συνδυάζονται αβίαστα φανταστικά στοιχεία, όπως η μυθολογία, η μαγεία και η ρετρό-φουτουριστική τεχνολογία με κοινούς προβληματισμούς και ρεαλιστικούς χαρακτήρες. Το άνιμε περιέχει πολλά από τα σταθερά θέματα που πραγματεύεται ο Μιγιαζάκι στα έργα του. Παρούσα είναι η έντονη κριτική για την ασυνειδησία των κυβερνήσεων, τον καταστρεπτικό χαρακτήρα του μιλιταρισμού και την αναζήτηση πολιτικής και οικονομικής δύναμης. Επίσης, γίνονται ξεκάθαρες αναφορές στη διττή φύση της τεχνολογίας και τη σύγκρουση της με το φυσικό περιβάλλον, αλλά και στην προσπάθεια ετεροπροσδιορισμού των γυναικών από την κοινωνία.

Μέσω των γενναίων ηρώων του και των υπεύθυνων επιλογών τους, ο δημιουργός συμπληρώνει την κριτική του με την παρουσίαση των καλύτερων στοιχείων της ανθρωπότητας. Η ιστορία προτείνει τον αλτρουισμό, τον σεβασμό για τη φύση, την ενδυνάμωση των γυναικών και την συνειδητοποίηση της ομορφιάς της ζωής και της αγάπης, ως τρόπους για να υπερνικήσει η ανθρωπότητα τα προβλήματά της.

Εξίσου σημαντικά είναι και τα πρότυπα που προσφέρει η ταινία. Ο Πάτσου είναι ένα θαρραλέο, ανιδιοτελές και έξυπνο αγόρι. Η ευγενική Σίτα και η ατρόμητη ηγέτης των πειρατών, Ντόλα, όντας ικανές να επιδείξουν τόσο θάρρος, δυναμισμό, αποφασιστικότητα και επιδεξιότητα, όσο φροντίδα και συμπόνια, αποτελούν αντιπροσωπευτικά παραδείγματα των ηρωίδων του Μιγιαζάκι.

Η ταινία περιέχει αρκετές έντονες αναμετρήσεις και σκηνές μάχης με γροθιές, πυροβολισμούς και εκρήξεις. Δευτερεύοντες χαρακτήρες σκοτώνονται εκτός οθόνης, ενώ ένα υποστηρικτικό ρομπότ καταστρέφεται.