Τα Μυαλά που Κουβαλάς (2015)



Τα Μυαλά που Κουβαλάς (2015)

Τα Μυαλά Που Κουβαλάς (2015)


"Τα Μυαλά που Κουβαλάς"
★★★★★★★★★★
Όταν ο πατέρας της ξεκινά μια νέα δουλειά στο Σαν Φρανσίσκο, η 11χρονη Ράιλι Άντερσεν αναγκάζεται να αφήσει πίσω της μια ευτυχισμένη ζωή στη Μινεσότα, για να μετακομίσει στη μακρινή και άγνωστη πόλη. Οι πρώτες εμπειρίες της Ράιλι είναι αρνητικές, καθώς το νέο σπίτι είναι παλιό, τα πράγματά τους καθυστερούν και ο πατέρας της είναι απασχολημένος με τη νέα του επιχείρηση. Τα πέντε ανθρωπόμορφα συναισθήματά που ζουν στο Κέντρο Ελέγχου του μυαλού της, η Χαρά, ο Φόβος, ο Θυμός, η Αηδία και η Θλίψη, προσπαθούν να καθοδηγήσουν τη Ράιλι στη δύσκολη μετάβαση. (94 λεπτά) (Ηλικία: 6+)
Σκηνοθεσία: Πιτ Ντόκτερ, Ρονάλντο ντελ Κάρμεν
Ηθοποιοί: Έιμι Πόλερ, Φίλις Σμιθ, Ρίτσαρντ Κάιντ, Λούις Μπλακ, Μπιλ Χέιντερ, Νταϊάν Λέιν, Μίντι Κέιλιν


Η 15η ταινία της Pixar είναι μια πανέξυπνη περιπέτεια φαντασίας, η οποία το 2015 κυριάρχησε στις σημαντικότερες απονομές κινηματογραφικών βραβείων παγκοσμίως. Ανάμεσα σε άλλες μεγάλες διακρίσεις έλαβε 25 συνολικά υποψηφιότητες για βραβείο Καλύτερης Ταινίας, 21 για βραβείο Πρωτότυπου Σεναρίου και 40 για βραβείο Καλύτερης Ταινίας Κινούμενων Σχεδίων. Η ταινία τιμήθηκε και με το Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας Κινούμενων Σχεδίων, το όγδοο για το στούντιο της Pixar και δεύτερο για τον σκηνοθέτη της, Πιτ Ντόκτερ, μετά την επίσης πολυβραβευμένη ταινία του, Ψηλά στον Ουρανό (2009).

Τα θέματα

Η ταινία με μια ευρηματική πλοκή, πλούσια σε δράση, χιούμορ και συγκίνηση, εξερευνά το πώς διαμορφώνεται το σύνολο της προσωπικότητας ενός ατόμου με βάση τις αναμνήσεις του και την ανάγκη έκφρασης όλων των συναισθημάτων, ευχάριστων και δυσάρεστων. Τα θέματα της ιστορίας προσεγγίζουν την οικογένεια, την αγάπη, την απομόνωση και τη διαδικασία της ωρίμανσης.

Τα καλλιτεχνικά στοιχεία

Οι ευφάνταστες σχεδιαστικές δημιουργίες και οι δυναμικές, ολοζώντανες ερμηνείες των κωμικών ηθοποιών βοηθούν την πολύπλοκη ιστορία να γίνεται εύκολα και άμεσα κατανοητή από τα παιδιά. Οι δημιουργοί της ταινίας συνεργάστηκαν για αυτόν το σκοπό με επιφανείς νευρολόγους και ψυχολόγους και κατάφεραν να αποτυπώσουν, με ποιητικό και ταυτόχρονα επιστημονικά ακριβή τρόπο, τη λειτουργία των συναισθημάτων και τους μηχανισμούς της μνήμης και της λήθης.

Οπτικά, η ταινία είναι μια εκπληκτική ψηφιακή δημιουργία, με κάθε σκηνή της να ακτινοβολεί κομψότητα, δημιουργικότητα και προσοχή στη λεπτομέρεια. Ο φωτορεαλιστικός εξωτερικός κόσμος της Ράιλι βασίζεται σε υπαρκτές τοποθεσίες του Σαν Φρανσίσκο και της Μινεσότα και περιέχει, όπως και οι ανθρώπινοι κάτοικοί του, ευχάριστες και ενδιαφέρουσες ατέλειες.

Ο συναρπαστικός εσωτερικός κόσμος της ηρωίδας εντυπωσιάζει σχεδιαστικά με μια ρετρό αισθητική εμπνευσμένη από τη δεκαετία του 1950, με εφευρετικά σκηνικά, ζωντανά χρώματα και φουτουριστικά στοιχεία. Οι σχεδιαστές των φανταστικών χαρακτήρων προσωποποίησαν πειστικά διάφορες αφηρημένες έννοιες, τις οποίες εμπλούτισαν με απαιτητικές λεπτομέρειες και συμβολισμούς. Τα συναισθήματα απαρτίζονται από χιλιάδες μικροσκοπικά σωματίδια ενέργειας και κινούνται με δημιουργικούς και εκφραστικούς τρόπους.

Η ορχηστρική μουσική επένδυση του Μάικλ Τζιακίνο συνδυάζει ατμοσφαιρικές μελωδίες και διασκεδαστικά τζαζ στοιχεία, με διαστημικούς τόνους και ονειρική διάθεση. Ακολουθώντας τους ρυθμούς της ιστορίας, η μουσική αποκτά συχνά κωμικό χαρακτήρα, μα περιέχει επίσης συναισθηματικά και μελαγχολικά κομμάτια.

Η πλοκή

Όταν η νεαρή Ράιλι, ένα χαρούμενο κορίτσι γεμάτο ενέργεια, χάνει το παλιό της σπίτι και τους φίλους της, καταβάλει κάθε προσπάθεια να προσαρμοστεί στη νέα της ζωή στο άγνωστο περιβάλλον για χάρη των γονιών της. Οι μικρές όμως απογοητεύσεις την κάνουν να νιώθει θλίψη. Καθώς οι γονείς της την ενθαρρύνουν καλοπροαίρετα να παραμείνει χαρούμενη και δυνατή, το κορίτσι καταπιέζει και δεν εκφράζει τη απογοήτευσή του, κλείνεται στον εαυτό του, οδηγείται στην κατάθλιψη και παίρνει λανθασμένες αποφάσεις.

Παράλληλα, οι χαρακτήρες της Χαράς και της Θλίψης απομακρύνονται αναπάντεχα από το Κέντρο Ελέγχου του μυαλού της Ράιλι και πρέπει να πραγματοποιήσουν ένα δύσκολο ταξίδι επιστροφής. Στη διαδρομή περνούν από ευφάνταστες περιοχές της συνείδησης, όπως τα Νησιά της Προσωπικότητας, τη Χώρα της Φαντασίας και το στούντιο Παραγωγής Ονείρων.

Η ενθουσιώδης και αισιόδοξη Χαρά, βλέπει πάντα τη θετική πλευρά των πραγμάτων και αντιμετωπίζει τις προκλήσεις της ζωής ως ευκαιρίες. Με μεγάλη αγάπη για το κορίτσι, η Χαρά εκτιμά την ευτυχία της Ράιλι εις βάρος των υπόλοιπων συναισθημάτων τα οποία περιορίζει. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να εμποδίζει το κορίτσι να νιώσει λυπημένο, ακόμα και όταν η λύπη είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται.

Η απαισιόδοξη Θλίψη αμφισβητεί ακόμα και η ίδια τη χρησιμότητά της. Όμως ο σκοπός της γίνεται κατανοητός, τόσο στην ίδια όσο και στα υπόλοιπα συναισθήματα, όταν αποδεικνύεται πως βοηθώντας τη Ράιλι να εκφράσει τη λύπη της, της επιτρέπει να δείξει στην οικογένειά της πως χρειάζεται επιπλέον υποστήριξη.

Οι υπόλοιποι χαρακτήρες που συμπληρώνουν τον συναισθηματικό κόσμο της Ράιλι, ο Φόβος, ο Θυμός και η Αηδία, αν και για το μεγαλύτερο μέρος της ταινίας έχουν κωμική υπόσταση, αναλαμβάνουν και αυτοί σταδιακά μεγαλύτερες ευθύνες. Η Χαρά μαθαίνει να μοιράζεται τον έλεγχο της όλο και πιο απαιτητικής ζωής της Ράιλι, καθώς το κορίτσι εξελίσσεται σε έφηβη και αντιμετωπίζει νέες, πιο πολύπλοκες εμπειρίες.

Η ταινία περιέχει αρκετές στιγμές έντονης δράσης και αγωνίας, ενώ το σκοτεινό υποσυνείδητο της πρωταγωνίστριας κρύβει φανταστικούς μα τρομακτικούς παιδικούς φόβους. Αν και η γενικότερη ατμόσφαιρα είναι ανάλαφρη, υπάρχουν αρκετές ιδιαίτερα συγκινητικές στιγμές και ένα πολύ πραγματικό, βαθιά συναισθηματικό τέλος.