Χαρούμενα Πόδια (2006)
.jpg)
"Χαρούμενα Πόδια"
★★★★★★★☆☆☆
Στην Ανταρκτική, σε μια αποικία Αυτοκρατορικών Πιγκουίνων, γεννιέται ένα μωρό, ο Μαμπλ, ο οποίος αντί να τραγουδά όπως όλοι οι υπόλοιποι του είδους του, εκείνος χορεύει. Ως έφηβος, ο Μαμπλ ανακαλύπτει τυχαία πως η έλλειψη ψαριών στον Ωκεανό, η οποία μαστίζει εδώ και χρόνια τους κατοίκους του Νότιου Πόλου, οφείλεται σε ανθρώπινους παράγοντες. Όμως, η αποκάλυψη αυτή εξοργίζει τον γηραιό αρχηγό και θρησκευτικό ηγέτη της αποικίας, ο οποίος αποδίδει τον λιμό στην δυσαρέσκεια του θεού για τη διαφορετικότητα του Μαμπλ και τελικά τον εξορίζει από την κοινότητα. (108 λεπτά) (Ηλικία: 5+)
Σκηνοθεσία: Τζορτζ Μίλερ
Ηθοποιοί: Ελάιτζα Γουντ, Μπρίτανι Μέρφι, Χιου Τζάκμαν, Νικόλ Κίντμαν, Ρόμπιν Γουίλιαμς, Χιούγκο Γουίβιν
Οι ταλαντούχοι ηθοποιοί που χαρίζουν τις φωνές τους στους κύριους χαρακτήρες προσφέρουν και απολαυστικές επανερμηνείες γνωστών μουσικών επιτυχιών διαφόρων ειδών, όπως φανκ, ροκ, ποπ και ντίσκο. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι πλούσιες χορογραφίες που αποδόθηκαν από αληθινούς χορευτές και καταγράφηκαν με την τεχνική Motion Capture.
Κεντρικό θέμα της ταινίας Χαρούμενα Πόδια (2006) είναι ο αντίκτυπος που έχει η υπεραλίευση και η ρύπανση του φυσικού περιβάλλοντος και πως αυτά επηρεάζουν την πανίδα και το οικοσύστημα γενικότερα. Αν και η ιστορία προτείνει τη δημιουργία και επιβολή νόμων για την προστασία του περιβάλλοντος, στέκεται μόνο στο τι μπορούν να κάνουν οι κυβερνήσεις. Ατυχώς μιας και απευθύνεται σε νεανικό κοινό, δεν παρουσιάζει το πώς οι συνήθειες των ανθρώπων ευθύνονται για την καταστροφή και το πώς μπορούν οι ίδιοι να μειώσουν το μερίδιο της ευθύνης τους.
Θετικό στοιχείο είναι το ότι η ταινία υπογραμμίζει το πώς η θρησκεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καταστήσει τους ανθρώπους πιο υπάκουους στη βούληση των ηγετών. Τονίζεται το πώς οι θρησκευτικοί εκπρόσωποι μπορούν να χρησιμοποιήσουν το δόγμα για να εξαπατήσουν τους πιστούς, ακόμα και τους γονείς, ώστε να απορρίψουν όποιον “απομακρύνεται από το κοπάδι”.
Πιο προσωπικά μηνύματα περιλαμβάνουν τη σημασία του να είναι κανείς ο αληθινός του εαυτός, να αποδέχεται τις διαφορές του, να βρει τη δική του φωνή και τον τρόπο να εκφράζει τον εαυτό του και να τολμά να μη συμμορφώνεται με αθέμιτους κοινωνικούς κανόνες και προσδοκίες.