Χιούγκο (2011)

Χιούγκο (2011)

   

Hugo (2011)
"Χιούγκο"
★★★★★★★★☆☆
Στις αρχές της δεκαετίας του 1930, ο ορφανός Χιούγκο ζει μόνος του σε έναν σιδηροδρομικό σταθμό του Παρισιού, όπου φροντίζει τα ρολόγια του σταθμού ενώ προσπαθεί να αποφύγει τον αυστηρό επιθεωρητή που θέλει να τον στείλει στο ορφανοτροφείο. Προσπαθώντας να επιδιορθώσει ένα ρομπότ που ο ωρολογοποιός πατέρας του ονειρευόταν να αποκαταστήσει πριν πεθάνει, ο Χιούγκο κλέβει εξαρτήματα από τον Τζορτζ, έναν ηλικιωμένο πωλητή παιχνιδιών. Όταν ο Τζορτζ πιάνει τον Χιούγκο να κλέβει, το αγόρι ζητά τη βοήθεια της υιοθετημένης κόρης του Τζορτζ, της βιβλιοφάγου Ίζαμπελ. (126 λεπτά) (Ηλικία: 8+)
Σκηνοθεσία: Μάρτιν Σκορσέζε
Ηθοποιοί: Άσα Μπάτερφιλντ, Κλόε Γκρέις Μόρετζ, Μπεν Κίνγκσλεϊ, Σάσα Μπάρον Κόεν, Έμιλι Μόρτιμερ, Μάικλ Στούλμπαργκ, Κρίστοφερ Λι, Τζουντ Λο, Ρέι Γουίνστον

Έχοντας αφιερώσει το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του στη δημιουργία βίαιων δραματικών ταινιών, όπως Ο Ταξιτζής (1976), Τα Καλά Παιδιά (1990) και Συμμορίες της Νέας Υόρκης (2002), ο Μάρτιν Σκορσέζε αποφάσισε να ασχοληθεί με το προσωπικό του πάθος, την ιστορία του πρώιμου κινηματογράφου. Ο σκηνοθέτης, είναι επίσης και ο ιδρυτής και πρόεδρος του Film Foundation, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού, αφιερωμένου στην αναπαλαίωση ταινιών και στην αποτροπή της καταστροφής των πρωτότυπων φιλμ.

Με το Χιούγκο (2011) μετέφερε στη μεγάλη οθόνη το πλούσια εικονογραφημένο μυθιστόρημα του Μπράιαν Σέλζνικ “The Invention of Hugo Cabret” (2007), του οποίου ένας από τους κεντρικούς χαρακτήρες είναι ο πρωτοπόρος κινηματογραφιστής Ζωρζ Μελιές. Από όλες τις ταινίες του Σκορσέζε, αυτή η ευαίσθητη οικογενειακή περιπέτεια μαζί με την ταινία του Ιπτάμενος Κροίσος (2004), έτυχαν της μεγαλύτερης αναγνώρισης από την Αμερικανική Ακαδημία Κινηματογράφου, καθώς και οι δύο ήταν υποψήφιες για 11 βραβεία Όσκαρ και κέρδισαν 5 από αυτά.

Με εκπληκτικά σετ, κοστούμια και 3D εφέ, η ταινία είναι απολαυστική και μόνο να την κοιτά κανείς. Όμως, και η εκλεπτυσμένη και συγκινητική ιστορία της παρουσιάζει ενδιαφέρον καθώς είναι γεμάτη περιπέτεια, εκπαιδευτικά στοιχεία για την τέχνη και την ιστορία του κινηματογράφου και αξιόλογα μηνύματα για την εύρεση αγάπης και ενός σκοπού στη ζωή μέσω της προσφοράς αγάπης και σκοπού σε κάποιον άλλο. Από την αρχή μέχρι περίπου τη μέση, η ταινία εξελίσσεται ως μια συμβατική παιδική περιπέτεια που η αφήγηση, η ατμόσφαιρά και η αθωότητά της παραπέμπουν σε οικογενειακές ταινίες παλαιότερων δεκαετιών. Στο δεύτερο μέρος της μετατρέπεται σε ένα οπτικό γράμμα αγάπης προς τους πρωτοπόρους του κινηματογράφου και τα έργα τους.

Η ιστορία αναδεικνύει την καλοσύνη, τον αλτρουισμό, την περιέργεια, τη φαντασία και την δημιουργικότητα ως τα σημαντικότερα εφόδια στην αναζήτηση της ευτυχίας και προτείνει πως όλοι και όλα έχουν κάποιο σκοπό. Ο Χιούγκο και η Ίζαμπελ είναι έξυπνα, ταλαντούχα και θαρραλέα παιδιά. Η αποφασιστικότητα τους να διορθώσουν ότι είναι σπασμένο στον κόσμο αποτελεί υπέροχο παράδειγμα προς μίμηση.

Υπάρχουν δύο σύντομες, ήπια τρομακτικές σκηνές που γρήγορα διαφαίνεται πως είναι μόνο όνειρα. Νωρίς στην ταινία μαθαίνουμε ότι οι γονείς της Ίζαμπελ και η μητέρα του Χιούγκο έχουν πεθάνει. Σε ένα flash-back διάρκειας λίγων δευτερολέπτων αποκαλύπτεται πως ο πατέρας του Χιούγκο πέθανε σε μία πυρκαγιά.